| Türkmen | Türk |
| abanmak | Abanmak, üzerine eğilmek. |
| äbermek | 1. Bir şeyi alıp birisine vermek. 2. Bir şeyi birisi için satın almak. |
| abraý | 1. İtibar, nüfuz. 2. Şan, şöhret, ün, tanınma. |
| aç | Aç. |
| açar | Anahtar. |
| açgöz | Aç gözlü. |
| açlyk | Açlık. |
| açmak | 1. Açmak. 2. Keşfetmek. 3. Yazmak, sermek (sofra vb.). |
| açyk | 1. Açık. 2. Temiz, saf, duru. |
| açyklyk | Açıklık. |
| açylmak | 1. Açılmak. 2. Parlamak, aydınlanmak. |
| adagly | Nişanlı, sözlü. |
| adalat | Adalet, doğruluk, hak. |
| adam | Adam, insan. |
| adam bolmak | 1. Büyümek, yetişmek, adam olmak. 2. Akıllanmak. |
| adam etmek | Besleyip büyütmek, yetiştirmek, adam etmek. |
| adamy | İnsanoğlu, insan. |
| adat | 1. Gelenek, âdet. 2. Alışkanlık, huy. |
| adatça | Âdet olduğu üzere, genellikle. |
| ädik | Çizme, edik. |
| ädim | Adım. |
| ädim ätmek | Adım atmak, yürümek, hareket etmek. |
| adyl | Adaletli, adil, insaflı. |
| adyllyk | Adaletlilik, adillik, insaflılık. |
| adýutant | Yaver. |
| aga | 1. Ağabey. 2. Amca. 3. Ağa, bey. |
| agaç | 1. Ağaç. 2. Tahta. |
| agarmak | 1. Ağarmak. 2. Solmak. |
| agdarmak | 1. Döndürmek, çevirmek. 2. Devirmek, yıkmak. 3. Düşürmek… 4. Dökmek. 5. Boşaltmak. 6. Karıştırmak. |
| agent | 1. Acenta. 2. Ajan, casus. |
| aglamak | Ağlamak. |
| aglanmak | Ağlanmak. |
| aglaşmak | Ağlaşmak. |
| aglatmak | Ağlatmak. |
| agmak | 1. Aşmak. 2. Yükselmek, ağmak. |
| agram | Ağırlık. |
| agronom | Tarım uzmanı. |
| agşam | Akşam. |
| agşamara | Gün batımı, akşamleyin, akşam üzeri. |
| agtarmak | 1. Aramak. 2. Yoklamak, karıştırmak. |
| agtyk | Torun. |
| agy | Ağlama, ağlayış, ağıt. |
| agyçy | Ağıtçı; yas törenlerinde yüksek sesle bir şeyler söyleyerek ağlayan kişi. |
| agyl | Ağıl. |
| agyn | 1. Bütün, hep. 2. Baştan başa, baştan aşağı. |
| agyr | 1. Ağır. 2. Zor, güç, sıkıntılı. |
| agyrlyk | Ağırlık. |
| agyrmak | Ağrımak. |
| agyz | Ağız. |
| agza | 1. Organ, aza. 2. Öge. 3. Üye, aza. |
| agzamak | Anmak, bahsetmek, zikretmek, söz etmek, ima etmek. |
| agzybirlik | Uyum, yekvücut olma, söz birliği. |
| ah | İnleme, sızlama. |
| ah | Ah, vah, aman, heyhat, yazık! |
| äheň | 1. Melodi. 2. Uyum. 3. Ton (konuşma). |
| ahlak | Ahlâk. |
| ähli | Bütün, hep. |
| ähmiýetli | Önemli, ehemmiyetli. |
| ahmyr | Ham hayal, gerçekleşmesi zor amaç. |
| ahwal | Durum, hâl. |
| ahyr | Nihayet, sonunda, artık. |
| ahyrsoňy | En sonunda, nihayet. |
| ahyry | 1. Artık, nihayet, sonunda. 2. Daha. |
| ahyryn | bk. ahır |
| ajal | Ecel, ölüm. |
| ajamak | Acılaşmak, acımak. |
| ajap | bk. acayıp. |
| ajaýyp | 1. Görkemli, muhteşem, debdebeli. 2. Mükemmel, şahane, enfes, çok iyi, çok güzel. |
| ajy | Acı. |
| ak | Ak, beyaz. |
| akademik | Akademi üyesi. |
| äkelmek | Getirmek. |
| akgynly | Akıcı. |
| äkitmek | Götürmek. |
| aklyk | 1. Aklık, beyazlık. 2. Ücret. |
| akmak | Akmak. |
| akmak | Budala, ahmak, aptal. |
| aksakgal | Yaşlı, ihtiyar. |
| akyl | Akıl. |
| akyl bermek | Akıl vermek, öğüt vermek, yol göstermek. |
| akyldar | Mütefekkir, fikir adamı, düşünür. |
| akym | 1. Akıntı, akım. 2. Yol, yöntem, metot. |
| al¹ | Al, kırmızı. |
| al² | 1. Hile. 2. Cin, peri. |
| ala | 1. Ala, alacalı. 2. Elâ. 3. Değişik, türlü, çeşitli. |
| ala-mula | Ala bula. |
| alaç | Çare, kurtuluş, çıkış yolu. |
| alada | Tasa, kaygı, sıkıntı, endişe. |
| alamat | 1. Alâmet, işaret, iz, eser, nişan, belirti. 2. Alâmet, vasıf. |
| alaň | Küçük tepe, tümsek. |
| alasman | Gök yüzü, gök. |
| alaw | Alev, meşale, şule. |
| alça | Kızıl erik. |
| alçak | 1. Nazik, nezaketli. 2. Müşfik, şefkatli. |
| aldamak | Aldatmak, yalan söylemek. |
| aldanmak | Aldanmak. |
| aldawçylyk | Aldatıcılık, hilekârlık. |
| aldyrmak | 1. Aldırmak, kaptırmak. 2. Harap ettirmek, yok ettirmek. |
| älem | 1. Cihan, âlem, dünya. 2. Elâlem, herkes. 3. Her yer, her taraf. |
| älemgoşar | Gök kuşağı. |
| aljyramak | Şaşırmak. |
| alkym | 1. Çene, gerdan. 2. Birinin yanı, yakını. |
| alkyş | Minnettarlık, minnet, şükran, teşekkür. |
| alkyş etmek | Teşekkür etmek, şükretmek. |
| Alla | Allah. |
| Allatagala | Allahü Tealâ. |
| alma | Elma. |
| almak | 1. Almak. 2. (Yol) almak. 3. Kabul etmek. 4. Alıp gitmek. |
| almaz | Elmas. |
| alňasamak | Acele etmek, telâşlanmak. |
| alp | Alp, yiğit, kahraman. |
| alty | Altı |
| altyn | Altın. |
| alym | Alim, bilgili, bilgi sahibi. |
| alyn | 1. Alın. 2. Ön, öndeki. |
| alynmak | 1. Alınmak, edinmek. 2. Ele geçirilmek, elde edilmek. |
| alyp barmak | Çok etkilemek, iliğine işlemek. |
| alyp çykmak | Kurtarmak. |
| alyşmak | 1. Değişmek. 2. Karşılıklı almak. |
| amal | Tarz, usul, yol, yöntem. |
| amal etmek | Gerçekleştirmek, yerine getirmek, hayata geçirmek, tahakkuk ettirmek. |
| aman | 1. Sağ salim, sağ. 2. Sağlam, sıhhatli. 3. Yardım, imdat. |
| amana gelmek | Dize gelmek, baş eğmek, boyun eğmek. |
| amanat | Emanet. |
| amatly | Elverişli, uygun, müsait, münasip. |
| ammar | Ambar, depo. |
| aň | 1. Fikir, düşünce, mantık. 2. İdrak, kavrama, sezme. 3. Akıl, zekâ. |
| anbar | Amber. |
| aňlatmak | Anlatmak, ifade etmek. |
| aňly | Anlayışlı, ferasetli, zeki. |
| aňmak | 1. Anlamak, kavramak. 2. İdrak etmek, şuuruna varmak. |
| anna | Cuma. |
| aňry | 1. Öte, arka. 2. Aşkın, fazla. |
| aňsat | Kolay, basit, hafif. |
| ant içmek | Yemin etmek, ant içmek. |
| anyk | 1. Açık, aydın, belli, anlaşılır. 2. Tam, eksiksiz. 3. Doğru. |
| aňzak | Şiddetli soğuk, ayaz. |
| apat | 1. Dert, belâ. 2. Felâket, afet. 3. Kötü şey. |
| apbasy | Kadın elbisesinin önüne takılan, yaprak gibi yassı, gümüşten yapılmış süs, ziynet. |
| äpet | Muazzam, koskocaman, muhteşem. |
| apy-tupan | 1. Kasırga, fırtına, deprem. 2. Kavga, hırgür. |
| ar | 1. Öç, intikâm. 2. Ar. |
| är | 1. Mert, yiğit, er. 2. Eş, koca. |
| ar-namys | Şeref, onur, yüz akı, namus, itibar. |
| ara | Ara, aralık, mesafe. |
| araba | (Motorsuz) araba, kağnı. |
| arada | 1. Arada sırada, bazen. 2. Son günlerde, yakında, yakın zamanlarda. 3. Arada, ortada. |
| aralaşmak | 1. Girmek, gelmek. 2. Karışmak, müdahale etmek. |
| aralyk | 1. Aralık, mesafe. 2. Herkese âit, umumî. |
| aram tapmak | Sakinleşmek, yatışmak, rahatlamak, huzur bulmak. |
| aramak | 1. Aramak. 2. Özen göstermek, titiz davranmak. |
| arany açmak | 1. Uzaklaşmak. 2. Ayrılmak. |
| Arap | Arap. |
| arassa | Temiz, saf. |
| arassalanmak | 1. Temizlenmek. 2. Ayıklanmak. |
| arça | Çam. |
| ardynjyramak | Sallanmak. |
| ardynmak | Öksürmek, öksürüp gırtlağını/boğazını temizlemek. |
| argyn | Yorgun, bitkin. |
| argynlyk | Yorgunluk, bitkinlik. |
| arka | Sırt, arka. |
| arka durmak | Himaye etmek, korumak, kayırmak. |
| arkadag | Himaye eden, koruyucu, koruyan, gözeten. |
| arkaly | Aracılığıyla, vasıtasıyla, sayesinde, yoluyla. |
| arkaýyn | Rahat, sakin, sessiz, telâşsız. |
| arkaýyn bolmak | Rahat olmak, sakin olmak. |
| arlamak | 1. Bağırmak. 2. Kükremek. |
| armak | Yorulmak. |
| arman | 1. Gerçekleşmemiş arzu, emel. 2. Ham hayal. 3. Kin, öfke, gazap. 4. Heyhat, yazık, eyvah! |
| armanly | 1. İstediğini elde edemeyen, amacına ulaşamayan, muradına eremeyen. 2. Üzgün, üzüntülü, acılı. |
| armaweri | Kolay gelsin! |
| armyt | Armut. |
| arpa | Arpa. |
| arslan | Arslan. |
| arş | Arş; göğün en üst tabakası. |
| artmak | Artmak, geriye kalmak. |
| artyk | Fazla, fazlalık, artık, geriye kalan. |
| artykmaç | 1. Fazla, gereğinden fazla. 2. İyi, güzel, mükemmel. |
| aruz | Aruz. |
| ary | Arı. |
| arzan | Ucuz. |
| arzuw | 1. Arzu, istek. 2. Hayal, rüya. |
| arzuw edilmek | İstenmek, arzu edilmek. |
| arzuw etmek | İstemek, arzu etmek. |
| arzy | Arzu, istek, rica. |
| arzylamak | İstemek, dilemek, rica etmek. |
| arzyly | 1. Arzulu, ricalı. 2. Değerli, kıymetli, sevgili, aziz. |
| asfalt | Asfalt. |
| asla | Asla, hiçbir zaman. |
| asmak | Asmak, iliştirmek, takmak. |
| asman | Sema, gök, gök yüzü. |
| assa | Yavaş, yavaşça. |
| ast | Alt. |
| asuda | 1. Sakin, dingin. 2. Rahat. |
| asyl | 1. Asıl, cevher, öz. 2. Esasen, doğrusu. |
| asylly | Kibar, efendi, asaletli, soylu, görgülü. |
| asylmak | 1. Asılmak. 2. Asılmak, idam edilmek. 3. Boynuna ip takıp kendi kendini öldürmek, intihar etmek. |
| asyr | Asır, yüzyıl. |
| aş | Yemek. |
| aşa | Aşırı derecede, pek, çok. |
| aşak | 1. Alt, aşağı. 2. Alçak. |
| aşgazan | Mide. |
| aşmak | Aşmak, geçmek. |
| aşyk | Sevdalı, âşık. |
| at | Ad, isim, nam. |
| at | At, beygir. |
| at dakmak | 1. Lâkap takmak. 2. Ad koymak, ad vermek, adlandırmak. 3. Uygun görmemek. |
| ät galmak | Ümidi boşa çıkmak. |
| ata | 1. Baba. 2. Ata. |
| ataş | Ateş. |
| atbakar | Seyis, at bakıcısı. |
| ätiýaç | Korku, kuşku. |
| ätiýaç etmek | Korkmak, çekinmek. |
| atlandyrylmak | Adlandırılmak, ad verilmek. |
| atlanmak | 1. Atlanmak, ata binmek, ata binip gitmek. 2. Bir yere gitmek için yola düşmek, yola koyulmak. |
| ätlemek | Adımlamak, adım atmak, yürümek. |
| atly | 1. Adlı, isimli. 2. Meşhur, ünlü, şanlı, tanınmış. |
| atly | 1. Atlı. 2. Atlı asker, süvari. |
| atly-abraýly | Anlı şanlı. |
| atmak | 1. Atmak. 2. Atmak, ateş etmek, vurmak. 3. Sermek (sofra vb.). 4. Atmak, fırlatmak. 5. Atmak, ağarmak (tan). 6. Çalmak (ıslık). |
| ätmek | Adımlamak, adım atmak, yürümek. |
| atylmak | Atılmak. |
| atyr | 1. Güzel koku, ıtır. 2. Parfüm, esans. |
| atyrmak | (Tan yerinin/günün ağarmasını) beklemek, sabahı etmek, sabahlamak. |
| atyz | Dışı çitlerle çevrili toprak parçası, koru, parsel, arsa, tarla. |
| aw | Av. |
| awamak | Acımak, acı vermek, ağrımak. |
| awatmak | Acıtmak, ağrıtmak. |
| awçy | Avcı. |
| awlamak | 1. Avlamak. 2. İzlemek, izine düşmek. |
| awtomat | 1. Otomat. 2. Otomatik makine. |
| awy | Zehir, ağı. |
| aý | 1. Ay (gök yüzündeki). 2. Ay; yılın on iki ayından her biri. |
| aý | Ay, ah, vay, vah, heyhat, yazık! |
| aýa | Aya, avuç içi. |
| aýak | Ayak. |
| aýak çekmek | Durmak, duraklamak. |
| aýal | 1. Kadın. 2. Hanım, karı, zevce. |
| aýal-gyz | Kadın ve kız. |
| aýan | 1. Açık, belli, malûm, aşikâr. 2. Açıkça, apaçık. |
| aýan bolmak | Malûm olmak, bilinmek, belirmek, ortaya çıkmak. |
| aýan etmek | Belirtmek, bildirmek, açıklamak, ortaya çıkarmak. |
| aýan eýlemek | Belirtmek, bildirmek, açıklamak, ortaya çıkarmak. |
| aýat | Ayet. |
| aýaz | Ayaz, soğuk. |
| aýdyjy | Söyleyen, söyleyici. |
| aýdylmak | Söylenmek, konuşulmak, bahsedilmek. |
| aýdym | Şarkı, türkü. |
| aýdym aýtmak | Şarkı söylemek, türkü söylemek/çağırmak. |
| aýdym-saz | Saz ve söz, sazla birlikte söylenen şiir. |
| aýdymçy | Türkücü, şarkıcı, ses sanatçısı. |
| aýdyň | 1. Aydın, aydınlık. 2. Açık, belli, anlaşılır. |
| aýgytly | 1. Aydınlatıcı, parlak, aydınlık. 2. Kesin. 3. Kararlı. |
| aýlamak | 1. Dönmek, dolaşmak. 2. Çevirmek, döndürmek. |
| aýlanmak | Dönmek, dolanmak, dolaşmak, gezinmek. |
| aýlap | … aydır, … aydan beri. |
| aýlaw | 1. At yarışı yapılan meydan, alan. 2. Kıvrım, eğri. |
| aýna | 1. Cam. 2. Ayna. 3. Pencere. |
| aýnadylmak | Naz edilmek, nazlanılmak. |
| aýnamak | 1. Naz etmek, nazlanmak. 2. Kapris yapmak. |
| äýnek | Gözlük. |
| aýra | Ayrı. |
| aýra düşmek | Ayrılmak, ayrı düşmek. |
| aýralyk | Ayrılık, hasret. |
| aýratynlyk | Özellik. |
| aýrylmak | Ayrılmak. |
| aýt baýram | Bayram. |
| aýtmak | 1. Söylemek, demek. 2. Anlatmak. 3. Söylemek (şarkı, türkü). |
| aýtym | Belli büyüklükteki yer, meydan, alan. |
| aýtys | (Kazakça) Atışma (şairler arasında). |
| aýýar | 1. Aldatıcı, hilekâr. 2. Yağmacı, harami. 3. Serseri. |
| aýylganç | 1. Korkulu, dehşetli. 2. İğrenç. |
| aýyp | Ayıp, kusur, yüz karası, suç, kabahat, günah. |
| aýyrmak | Ayırmak. |
| az | 1. Az. 2. Eksik. |
| az-hor | Az buçuk. |
| az-owlak | Az buçuk, biraz. |
| azajyk | Azıcık, biraz, birazcık. |
| azalmak | Azalmak, eksilmek. |
| azap | 1. Azap, işkence. 2. Istırap, eziyet, sıkıntı. |
| azar | Ağrı, sızı, sancı. |
| azaşmak | Yolunu kaybetmek, şaşırmak, yoldan çıkmak. |
| azat | Hür, serbest, bağımsız. |
| azat etmek | Azat etmek, salıvermek, serbest bırakmak. |
| azat eýlemek | Azat etmek, salıvermek, serbest bırakmak. |
| azatlyk | Hürriyet, özgürlük, serbestlik. |
| azda-kände | Az çok. |
| aždarha | Ejderha, büyük yılan. |
| Aziýa | Asya. |
| azlyk | Azlık. |
| azmak | Azmak, ahlâkı bozulmak, baştan çıkmak. |
| azy | Azı, azı diş. |
| azyk | Azık, yiyecek. |
| baba | Dede, annenin babası. |
| babatda | Hakkında, konuda, konusunda. |
| bäbek | Bebek, süt emen çocuk. |
| bada | 1. Önce, önceleri, evvelâ, başlangıçta. 2. An, kısa zaman. 3. Hemen, derhal, birden. |
| bada-bat | Hemen, derhal, birden. |
| badak salmak | Çelmek, çelmelemek, engel olmak. |
| badaşmak | Birbirine çok bağlı olmak, yakınlık duymak, yaklaşmak, yakın durmak, içli dışlı olmak, bağdaşmak. |
| bag | Bağ, bahçe. |
| bagana | Kuzu postu, kuzu derisi. |
| bagban | 1. Bahçe sahibi. 2. Bahçıvan. |
| baglamak | Bağlamak, düğümlemek. |
| baglanmak | 1. Bağlanmak. 2. Kilitlenmek. 3. Kapanmak. 4. Kapatılmak. |
| baglanyşykly | Bağlı, alâkalı, ilgili, ilişkili. |
| bagly | 1. Bağlı, gerçekleşmesi bir şartı gerektiren. 2. Bağlı, bağlanmış. |
| bagşy | Ozan, halk şairi, saz şairi. |
| bagt | Baht, saadet. |
| bagtyýar | Bahtiyar, talihli, bahtlı. |
| bägül | Gül. |
| bagyr | 1. Bağır, göğüs. 2. Karaciğer. |
| bagyşlamak | Affetmek, bağışlamak. |
| baha | 1. Fiyat, değer, kıymet. 2. Not. |
| bahar | Bahar, ilkbahar. |
| bähbit | 1. Fayda. 2. Menfaat, çıkar. 3. Kâr, kazanç. |
| bähre almak | Tad/zevk almak, keyiflenmek, hoşlanmak. |
| Bahry Hazar | Hazar Denizi. |
| bakan | -a/-e doğru. |
| bakja | Bahçe. |
| bakmak | 1. Bakmak. 2. Görmek. 3. Gütmek. |
| baky | 1. İlelebet, ebediyen, ebedî. 2. Ölümsüz. |
| bakylmak | 1. Bakılmak. 2. Beslenmek, yetiştirilmek. |
| bakyşmak | 1. Bakışmak. 2. Bakmakta, beslemekte yardımlaşmak. |
| bal | Bal. |
| bala | Çocuk, yavru. |
| balak | Pantolon. |
| bälçiremek | Şaka yapmak. |
| baldak | Bitki sapı, ot gövdesi. |
| balkyldamak | Işıldamak, parlamak, parıl parıl parlamak. |
| balyk | Balık. |
| bap | Bölüm. |
| bar | 1. Bütün, hep, tamamen. 2. Var, var olan, mevcut. |
| barabar | 1. Beraber, birlikte. 2. Eşit. |
| barada | Hakkında, konuda, konusunda, dair, üzerine. |
| barasynda | bk. barada. |
| barça | Bütün. |
| barha | 1. Bütün, hep. 2. Gittikçe. 3. İyice, büsbütün. |
| bäri | 1. Beri. 2. -dan/-den beri. |
| bärik | Beriye. |
| bark urmak | 1. Parıldamak. 2. Güzel ve kesif koku yaymak. |
| barlyk | Varlık, var oluş, mevcudiyet. |
| barmak | Varmak, gitmek. |
| barmak | Parmak. |
| bary | 1. Hepsi, bütünü. 2. Herkes. 3. Hep. |
| baryş | Gitme, gidiş, seyir. |
| basgançak | Basamak. |
| basgylamak | 1. Çiğnemek, basarak düzeltmek. 2. Yoğurmak, karmak. |
| basmak | 1. Basmak. 2. Ezmek. 3. Kaplamak. 4. Zorlamak. 5. Ağırlık vermek, üstüne çökmek. 6. Üstün çıkmak, boyun eğdirmek, yıkmak, yenmek. 7. Hapse atmak. 8. Baskın gelmek. 9. Batırmak (suya). 10. Yuvarlamak (keçe). |
| basylmak | Üstüne ağırlık düşmek, bunalmak. |
| basym | 1. Çabuk, hızlı, tez. 2. Hemen, derhal, süratle. |
| baş | 1. Baş, kafa. 2. Doruk, dağ başı. 3. Başak. 4. Başkan, önder, ileri gelen. |
| bäş | Beş. |
| baş bolmak | Başını çekmek, öne düşmek, önderlik etmek, yol göstermek. |
| baş egmek | Başını eğmek, selâm vermek, selâmlamak. |
| başa barmak | 1. Yoluna/düzene girmek, düzelmek, normale dönmek. 2. Gerçekleşmek. 3. Sona ermek, bitmek. |
| başarmak | Yapabilmek, becermek, başarmak, muktedir olmak. |
| başartmak | 1. Başartmak, becertmek, başarıya erdirmek. 2. Başarıyla sonuçlandırmak. |
| bäşatar | Tüfek. |
| başdan | Önce, önceleri, baştan. |
| başga | Başka, diğer, gayri, öbür, öteki, sair. |
| bäşinji | Beşinci. |
| başky | İlk, başlangıçtaki. |
| başlamak | 1. Bir işe başlamak, girişmek. 2. Başlamak (yardımcı fiil). 3. Açmak. |
| başlanmak | 1. Başlanmak. 2. Meydana gelmek, ortaya çıkmak, türemek. 3. Gelmeye/inmeye başlamak. |
| başly-barat | Düzensiz, dağınık, karışık, karmakarışık. |
| başlyk | 1. Amir. 2. Başkan, reis. |
| bat | 1. Bir işi yapmak için sarf edilen güç; katedilen hız, sürat. 2. Heybet. |
| bat almak | 1. Hız almak. 2. Güçlenmek. |
| batlanmak | 1. Hızlanmak, hız almak. 2. Güçlenmek. |
| batly | Şiddetli, güçlü, kuvvetli, baskın. |
| batmak | Batmak. |
| batyr | Cesur, mert, yiğit, gözü pek, pervasız. |
| batyrlyk | Mertlik, yiğitlik. |
| batyrmak | Batırmak. |
| baý | Zengin, varlıklı. |
| baýar | Bey, ağa. |
| baýdak | Bayrak, sancak, flâma. |
| baýguş | Baykuş. |
| baýlaşdyrmak | 1. Zenginleştirmek. 2. İlerletmek, geliştirmek. |
| baýlyk | Zenginlik. |
| baýrak | 1. Ödül, mükâfat. 2. Ganimet. |
| baýram | Bayram, şölen. |
| baýram etmek | Bayram etmek, bayramı kutlamak. |
| baýyr | Bayır, tepe, sırt, yokuş. |
| bazar | Pazar, çarşı. |
| be | Şaşırmayı ifade eden ünlem; vay! |
| bedasyl | Kötü kalpli, kötü, fena. |
| beden | Beden, vücut. |
| bedew | Küheylân; soylu at, Arap atı. |
| beg | Bey. |
| begenç | Sevinç. |
| begendirmek | Sevindirmek, memnun etmek. |
| begenmek | Sevinmek. |
| bejermek | 1. Tarlayı sürüp bir şeyler ekecek hâle getirmek. 2. Tamir etmek, yamamak. 3. Hastalığı iyileştirmek, tedavi etmek. |
| bela | Belâ, dert. |
| belent | 1. Yüksek, yüce, üstün. 2. Debdebeli, görkemli, gösterişli, şaşaalı. 3. Yüksek, sert (ses). |
| belet | Birini, bir yeri veya herhangi bir şeyi iyi bilen, tanıyan adam; aşina, bilgili, uyanık. |
| belki | 1. Belki. 2. Gâliba, herhalde, muhtemelen. |
| bellemek | 1. Kaydetmek. 2. Belirlemek. |
| bellenilmek | 1. İşaret konulmak, işaretlenmek. 2. Belirlenmek. |
| belli | 1. Belli. 2. Tanınmış, bilinen, tanınan. |
| bende | Kul, köle, bende. |
| bent | 1. Set, bent. 2. Kıta (şiir). |
| bereket | Bereket. |
| bereketli | 1. Bol, bereketli, zengin. 2. Proteinli, besleyici (yiyecek). |
| bergi | Borç. |
| beri | Hiç olmazsa, bari. |
| berilmek | 1. Verilmek. 2. Satılmak. 3. Bağışlanmak. 4. (Gönül) verilmek. |
| berim | Rüşvet. |
| berjaý bolmak | Gerçekleşmek, uygulanmak, yapılmak. |
| berjaý etmek | Yerine getirmek, icra etmek, uygulamak, yapmak. |
| berk | Sağlam, dayanıklı, metin. |
| berkitmek | 1. Pekiştirmek. 2. Güçlendirmek, kuvvetlendirmek, sağlamlaştırmak. |
| bermek | Vermek. |
| bes | Kâfi, yeter. |
| bes etmek | Bırakmak, kesmek, durdurmak. |
| beslemek | 1. Bezemek, süslemek, giyindirmek. 2. Yetiştirmek, bakmak. |
| beslenmek | 1. Süslenmek, bezenmek. 2. Koyulmak (yola). 3. Yetiştirilmek, bakılmak. |
| beşer | İnsan, insanoğlu. |
| beter | 1. Beter, daha kötü. 2. Çok, pek. |
| betniýet | Kasıt, kötü niyet. |
| beýan | Beyan, ifade, açıklama. |
| beýan etmek | Beyan etmek, ifade etmek, açıklamak. |
| beýgelmek | 1. Yavaş yavaş yükselmek, gittikçe büyümek. 2. Gittikçe güçlenmek. |
| beýhuş | Kendinden geçen, şuurunu kaybeden, bayılan. |
| beýik | 1. Büyük. 2. Yüksek. |
| beýle | Böyle. |
| beýleki | Başka, öteki, diğer. |
| beýni | Beyin. |
| beýtmek | Yapmak, etmek, kılmak. |
| bezbeltek | Küçük toy kuşu, toy. |
| bezeg | 1. Süs, süs eşyası, ziynet. 2. Nakış, motif, resim. |
| bezeg bermek | 1. Süslemek, bezemek. 2. Donatmak. |
| bezemek | Bezemek, süslemek. |
| bezemen | Şık, zarif. |
| bezmek | Bezmek, bıkmak. |
| bezzat | Yaramaz, afacan. |
| biçak | Çok, gayet çok, haddinden fazla, aşırı dercede. |
| biçäre | Çaresiz, zavallı, bedbaht. |
| biderek | Boşuna, nafile, lüzumsuz, gereksiz, fuzulî, ıvır zıvır. |
| bidon | Bidon. |
| bihabar | Bilgisiz, vukûfsuz, malûmatsız. |
| bijaý¹ | 1. Yersiz, isabetsiz, yakışıksız. 2. Rahatsız edici, huzur bozucu. |
| bijaý² | Çok. |
| bije | 1. Hisse, pay, nasip. 2. Kur’a. 3. Talih, kader, baht, şans. |
| bil | Bel. |
| bilbil | Bülbül. |
| bildirmek | 1. Bildirmek. 2. Haber vermek. 3. Belli etmek. |
| bile | 1. İle. 2. Birlikte, beraber, bir arada. |
| bilek | Bilek. |
| bilelik | Beraberlik, birliktelik. |
| bilen | İle. |
| bilim | 1. Tahsil, öğrenim. 2. İlim, bilim. |
| bilimli | Tahsilli. |
| bilmek | Bilmek, anlamak. |
| bimany | 1. Anlamsız, yersiz. 2. Anlamsızca. |
| bina | Bina, apartman. |
| bina edilmek | Bina edilmek, yapılmak, meydana getirilmek. |
| bina etmek | Bina etmek, yapmak, meydana getirmek. |
| binýat | Esas, temel. |
| bir | 1. Bir, tek. 2. Yalnız, tek. 3. Bir defa/kere. 4. Aynı, bir. |
| bir döwüm | Bir dilim, bir lokma. |
| bir öz | Yalnız kendi. |
| bir topar | Bir yığın, bir grup, bir küme, bir kısım. |
| bir zaman | Bir zaman, vaktiyle. |
| biraz | Biraz, birkaç. |
| birbada | 1. Birden, bir anda. 2. Önce. |
| birbiri | Birbiri. |
| birçak | Çoktan, çoktan beri. |
| birden | 1. Birden, birdenbire, ansızın, aniden. 2. Hep beraber. |
| birdenbiire | Birden, birdenbire. |
| birekbirek | Birbiri. |
| birentek | 1. Bazı. 2. Bazen. 3. Birçok. |
| bireýýäm | Çoktan, çoktan beri. |
| birhili | 1. Benzer, aynı, eşit, bir. 2. Tuhaf, acayip, garip. 3. Bir bakıma. |
| biri | Biri, birisi. |
| biribar | Allah, Hüda. |
| biribiri | bk. birbiri. |
| birinji | Birinci, ilk. |
| birinjiden | 1. Birinci olarak. 2. Her şeyden önce. |
| birje | Biricik. |
| birje gezek | Bir defacık, bir kerecik. |
| birleşmek | Birleşmek, bağlanmak. |
| birlik¹ | 1. Birlik, beraberlik. 2. Dayanışma. |
| birlik² | Birim. |
| birnäçe | 1. Birkaç. 2. Bazı. |
| birneme | Biraz, azıcık, birazcık, bir parça. |
| birsalym | Bir an. |
| birwagt | 1. Bir zaman(lar), vaktiyle, eskiden. 2. Çoktan. |
| bişirilmek | Pişirilmek. |
| bişirmek | Pişirmek. |
| bişmek | 1. Pişmek. 2. Yanmak. 3. Olgunlaşmak (meyve). |
| bitirmek | 1. Bitirmek, tamamlamak. 2. Bitirmek, tüketmek, sona erdirmek. 3. Yerine getirmek, yapmak, sonuçlandırmak. |
| bitişmek | Bitişmek. |
| bitmek | 1. Bitmek, tamamlanmak. 2. Bitmek, yetişmek. |
| biwepa | Vefasız, sözünde durmayan, sözünü tutmayan. |
| biýz | Bez, kumaş. |
| biz | Biz. |
| bogaz | Boğaz. |
| bogmak | 1. Boğmak, soluğunu kesmek. 2. Boğmak, bağlamak. 3. Sarmak, sararak bağlamak. |
| bogun | 1. Eklem, mafsal. 2. Boğum (kamış vb. bitkilerde). |
| bolçulyk | Bolluk. |
| bolmasa | 1. Olmazsa, olmasa. 2. Hiç olmazsa. 3. Aksi hâlde. |
| bolsa | İse. |
| bolsa da | Gerçi. |
| bolsady ekmek | Olmayacak şeyleri düşünmek, fantastik şeyleri hayal etmek. |
| bolşewik | Bolşevik; Rusya’da yirminci yüzyıl başlarında doğan ve Lenin tarafından genişletilen devrimci hareket yanlısı. |
| boluş | 1. Davranış, gidiş, vaziyet. 2. Oluş. |
| borç | 1. Borç. 2. Görev, ödev. 3. Verilen söz, vaad. |
| borçly | 1. Borçlu. 2. Borçlu, minnettar. |
| borjak | Bir tür bitki. |
| borjom | (Sağlığa faydalı) mineral suyu, maden suyu. |
| bosmak | 1. Koşuşmak, hep birlikte koşmak. 2. Uçmak. 3. Dökülmek. 4. Gitmek, yürümek, yol almak. |
| bossan | Bostan, sebze bahçesi. |
| boş | Boş, boşuna, nafile. |
| boşamak | 1. Boşalmak. 2. İşi bitirip serbest kalmak. 3. Boşanmak (hayvan). |
| boý | 1. Boy. 2. Kenar, kıyı. |
| boý almak | Uzayabileceği kadar uzamak, genişleyebileceği kadar genişlemek, boy almak. |
| boý boýlamak | Destan söylemek, hikâye anlatmak. |
| boýun | 1. Boyun. 2. Bağlı, boyun eğen. 3. Razı, razı olan. |
| boýun almak | 1. İtiraf etmek, ikrar etmek, kabullenmek. 2. Bir işi yapmaya söz vermek, bir işi üzerine almak. |
| boýun bolmak | Boyun eğmek, uymak, teslim olmak. |
| boýun burmak | 1. Birinden bir şey istemek, boyun bükmek. 2. Boyun eğmek. |
| boýunça | 1. -a/-e göre, uyarınca. 2. Konusunda, alanında. |
| boz | 1. Boz, kül rengi, kır, gri. 2. İşlenmemiş, sürülmemiş (toprak). |
| bozmak | 1. Bozmak. 2. Silmek. 3. Zarar vermek. 4. Feshetmek. |
| bökmek | Atlamak, zıplamak, hoplamak, sekmek, sıçramak. |
| bölek | 1. Parça, cüz. 2. Bölge. 3. Bölük. |
| bölmek | Bölmek. |
| bölünmek | Bölünmek, kırılmak, ayrılmak. |
| böri | Kurt (yırtıcı hayvan). |
| böwet | 1. Bent, set. 2. Engel. |
| böwet basmak | Böğemek, bent çekmek, set çekmek, engel olmak. |
| böwür | Böğür, yan. |
| böwüsmek | 1. Yarmak, yırtmak, delmek. 2. Yıkmak. |
| brigadir | Ekip başı. |
| bu | Bu. |
| bu ýer | Bura. |
| bugdaý | Buğday. |
| bukja | 1. Bohça. 2. Zarf (mektup için). |
| bukulmak | 1. Gizlenmek, saklanmak. 2. Pusu kurmak. |
| bulak | Kaynak, pınar. |
| bulamak | 1. Sallamak (el). 2. Yayılmak, uzanmak. |
| bulaşmak | 1. Bulanmak (hava). 2. Birbirine karışmak. 3. Bulaşmak. |
| buldozer | Buldozer. |
| bulduramak | Parlamak. |
| bulut | Bulut. |
| burç¹ | Köşe. |
| burç² | Biber. |
| burçly | 1. Köşeli. 2. Burçlu. 3. Açılı. |
| burjy | Kırağı. |
| burka | Kepenek. |
| burmak | 1. Bükmek, eğmek. 2. Çevirmek. 3. Kıvırmak. |
| burulmak | Kıvrılmak, bükülmek. |
| burum-burum | Kıvrım kıvrım. |
| buşlamak | Müjdelemek, muştulamak. |
| buşluk | Müjde. |
| buýra | Kıvırcık. |
| buýruk | Emir, buyruk. |
| buýsanç | 1. Sevinç. 2. Gurur, iftihar, övünç, kıvanç. |
| buýsanmak | 1. Sevinmek. 2. Gurur duymak, iftihar etmek, övünmek. |
| buýurmak | Emretmek, buyurmak. |
| buz | Buz. |
| büdremek | 1. (Ayağı) sürçmek, tökezlemek. 2. Zorluklarla karşılaşmak, güç durumda kalmak. |
| büremek | Bürümek, kaplamak. |
| bürenjek | Baş örtüsü. |
| bürenmek | Örtünmek, kapanmak. |
| bürgüt | Kartal. |
| büsbütin | Büsbütün, tamamen, bütünüyle, tamamıyla. |
| bütewilik | Birlik, bütünlük. |
| bütin | Bütün. |
| bütinleý | Büsbütün, tamamen, bütünüyle, tamamıyla. |
| çabga | Sağanak. |
| çabyramak | 1. Ateş alıp sesli yanmak. 2. Alevlenmek, alev yükselmek. 3. Ateş sıçramak, ateş yayılmak/dağılmak. |
| çadyr | Çadır. |
| çag | 1. Zaman, vakit. 2. Çağ, devir. 3. İyi, hoş, zevkli. |
| çaga | Çocuk, evlât, yavru. |
| çagajyk | Yavrucuk, yavrucak. |
| çagalyk | Çocukluk. |
| çäge | Kum. |
| çagyrmak | 1. Çağırmak, gelmesi için seslenmek. 2. Çağırmak, davet etmek. |
| çagyrtmak | Çağırtmak, davet ettirmek. |
| çak | 1. Ölçü, miktar. 2. Zan. 3. Tahmin. 4. Düşünce. 5. Zaman, vakit. 6. Demek, belki, meğer, ihtimal. 7. Karar. 8. Niyet. |
| çäk | 1. Elbisenin eteğine veya yakasına konan parça. 2. Sınır. |
| çak etmek | Tahmin etmek. |
| çaklamak | Sanmak, zannetmek, düşünmek. |
| çäklenmek | 1. Yapılan işte belli bir aşamaya gelmek. 2. Razı olmak, yetinmek. |
| çakmak | Sokmak, iğnesini batırmak, ısırmak. |
| çaknyşmak | 1. Kavga etmek, dövüşmek. 2. Çatışmak, vuruşmak. |
| çakylyk | 1. Çağrı, davetiye. 2. Cümbüş. |
| çal¹ | 1. Kır, kül rengi, boz, gri. 2. Ak saçlı, yaşlı, ihtiyar. |
| çal² | Ayran. |
| çala | 1. Biraz, hafif. 2. Hafiften. 3. Zorla, güçlükle. 4. Yavaş, ağır. 5. Yavaşça, hafifçe. 6. Alçak. |
| çalarmak | Ağarmak, kırlaşmak, ak/kır düşmek. |
| çalmak | 1. Çalmak (müzik aleti). 2. Sürmek, çalmak. 3. Çalmak, vurmak. |
| çalykmak | Kurumak, suyu çekilmek. |
| çalynmak | Çalınmak (müzik aleti). |
| çalyşmak | 1. Trampa etmek, değişmek. 2. Değişmek, başkalaşmak. 3. Çalışmak, çabalamak. |
| çaň | Toz, tozlu duman. |
| çanak | 1. Tahta çanak, tabak. 2. Tas. |
| çaňamak | Tozu dumana katmak. |
| çaňly | Tozlu, dumanlı. |
| çapar | 1. Ulak, kurye, haberci. 2. Müjdeci. 3. Uydu. |
| çapmak¹ | 1. Koşmak. 2. Koşturmak. |
| çapmak² | 1. Kesmek, doğramak. 2. Yağma etmek, talan etmek, soymak. |
| çäre | 1. Tedbir, önlem. 2. Çare. |
| çarlak | Martı. |
| çarpmak | El çırpmak. |
| çarwa | Göçebe, göçeri, konar göçer. |
| çarwaçylyk | Göçebelik, konar göçerlik. |
| çaryk | Çarık. |
| çasly | Coşkun. |
| çatma | Üzeri dal ve hasırla örtülmüş kulübe, çardak vb. |
| çawuş | Bekçi, hizmetkâr. |
| çawuş çakmak | Fısıldamak. |
| çaý¹ | Çay, dere. |
| çaý² | Çay (içilen). |
| çaýkanmak | 1. Yalpalamak. 2. Çalkanmak, çalkalanmak. |
| çaýlaşmak | Beraber/birlikte çay içmek. |
| çäýnek | Çaydanlık, demlik. |
| çaýylmak | 1. Örtünmek, bürünmek. 2. Örtülmek. 3. Kaplanmak, üzerine sürülmek. |
| çaýyr | Çayır. |
| çekiç | Çekiç. |
| çekilmek | 1. Çekilmek. 2. Asılmak. |
| çekinmek | Çekinmek. |
| çekiş | 1. (Sigara) içiş. 2. Çekme, çekiş. |
| çekişmek | Kavga etmek, dövüşmek; savaşmak. |
| çekmek | 1. Çekmek, asılmak. 2. Çekmek, taşımak. |
| çemelenmek | Hazırlanmak. |
| çemen | 1. Buket. 2. Çimen. |
| çen | 1. Tasavvur, tahmin, zan. 2. Hudut, sınır. |
| çenemek | 1. Nişan almak. 2. Denemek, sınamak. |
| çenli | Kadar, değin, dek. |
| çensiz | 1. Ölçüsüz, sınırsız, sonsuz. 2. Pek, çok. |
| çensiz-çäksiz | Sınırsız, ölçüsüz. |
| çep | 1. Sol. 2. Dost değil, düşman. |
| çeper | 1. Mahir, usta, maharetli, hamarat. 2. Sanat değeri olan, edebî. |
| çerkez | Çölde yetişen bir bitki. |
| çertek | Çardak. |
| çeşme | 1. Çeşme, kaynak, memba, pınar. 2. Yatak (petrol vb.). |
| çet | 1. Uç, kenar, ücra, kuytu. 2. Uzak. 3. Taraf, yan. |
| çetin | Çetin. |
| çeýnemek | Çiğnemek. |
| çigildem | Lâle. |
| çigin | Omuz. |
| çigit | Çekirdek, tohum. |
| çigrek | 1. Serinlik. 2. Soğuk algınlığı. |
| çigremek | Serinlemek, soğumaya başlamak. |
| çil | Sınır çizgisi, duvar. |
| çilik | Ucu eğri sopayla yuvarlak kemiğe vurularak oynanan oyun. |
| çilim | 1. Tütün. 2. Sigara. |
| çilim çekmek | Sigara içmek. |
| çiňerilmek | Dikkatle bakılmak, dik dik bakılmak. |
| çiş | Sim, gümüş tel. |
| çlen | Üye, aza. |
| çogmak | 1. Kaynamak, kaynayıp taşmak. 2. Coşmak. |
| çokmak | Gagalamak, gagasıyla vurmak. |
| çola | Issız, kuytu, tenha, ücra. |
| çoluk | Çoban yardımcısı, çoban yamağı, küçük çoban. |
| çopan | Çoban, sığırtmaç. |
| çoýunmak | Isınmak. |
| çozmak | Atılmak, fırlamak, sıçramak, saldırmak. |
| çöket | Engin, alçak, çukur. |
| çökmek | Çökmek. |
| çöl | Çöl, sahra. |
| çöllük | Çöl yer, çöllük. |
| çölüstan | Çöl yer, çöllük. |
| çöňňe | Fersiz/bulanık gören (göz). |
| çöňňelik | Fersizlik, bulanıklık (göz hakkında). |
| çöp | 1. Çöp. 2. Ot, bitki. |
| çöplemek | Toplamak, bir araya getirmek. |
| çörek | Ekmek. |
| çöşmek | Çözmek. |
| çöwürmek | Çevirmek, altını üstüne getirmek, ters yüz etmek. |
| çözmek | Çözmek. |
| çukur | Çukur. |
| çuň | Derin. |
| çüňk | 1. Gaga. 2. Yol ve benzeri şeylerin kavuştuğu yer, köşe. |
| çünki | Çünkü. |
| çüýretmek | Çürütmek. |
| çüýşe | 1. Cam. 2. Şişe. |
| çydam | Tahammül, sabır. |
| çydamak | Sabretmek, katlanmak, dayanmak, tahammül etmek. |
| çyg | 1. Çiy, nem. 2. Ter. 3. Yağmur. |
| çygyr | Sınır, hudut. |
| çykalga | Çıkış yolu, çare. |
| çykardylmak | Çıkartılmak. |
| çykarmak | Çıkarmak. |
| çykmak | Çıkmak. |
| çykylmak | Çıkılmak. |
| çyn | Hakikat, gerçek, doğru. |
| çynar | Çınar. |
| çyplak | Soğuk havada ince giyinen. |
| çyra | Lâmba, kandil, ışık. |
| çyrpynyşmak | Birlikte çırpınmak. |
| da | Dahi, da. |
| daban | Taban. |
| dabaraly | 1. Görkemli, şatafatlı, debdebeli. 2. Önemli. |
| däde | Baba. |
| dadyr-gymmat | Kadir kıymet, değer. |
| dag¹ | Dağ. |
| dag² | Yara. |
| dagdan | Dağlarda yetişen büyük bir ağaç olan “dağdan”dan, gümüş ve benzeri şeylerden yapılan; kadınların boyunlarına taktıkları ziynet eşyası; kolye. |
| daglamak | Damga vurmak, damgalamak, markalamak, dağlamak. |
| dagly | Yaralı. |
| dagy | 1. Daha, başka, başkası. 2. Dahi, bile. 3. Dahi, da, de. |
| dahyl | 1. İlgi, alâka. 2. Karışma, müdahale. 3. Katkı. |
| dakmak | 1. Takmak, iliştirmek. 2. (Ad) vermek. |
| dakynmak | Takınmak; bir şeyi üzerine takmak, iliştirmek. |
| däl | 1. Değil. 2. Hayır, yok. |
| dalamak | 1. Dövmek, dayak atmak, atışmak, dalamak. 2. Azarlamak, paylamak, verip veriştirmek. |
| dalaş | 1. Tartışma, münakaşa, çekişme, atışma. 2. Döğüş, kavga, dalaş. |
| dalaş etmek | Çekişmek, dövüşmek, kavga etmek. |
| däli | Deli, divane. |
| däli-porhan | Deli, aklını yitirmiş. |
| damar | Damar. |
| damja | Damla. |
| dammak | Damlamak. |
| daň | Tan yeri, tan, şafak. |
| daň atmak | Tanyeri ağarmak, şafak sökmek. |
| dana | 1. Bilgi sahibi, okumuş, bilgili. 2. Bilge. |
| däne | Tane, tahıl tanesi. |
| daňmak | Bağlamak, düğümlemek. |
| däp | Gelenek, âdet, alışkanlık. |
| däp etmek | Alışkanlık hâline getirmek, âdet edinmek. |
| däp-dessur | Gelenek görenek, âdet, anane. |
| dar¹ | Dar. |
| dar² | Dar ağacı. |
| daragt | Ağaç. |
| darak | Tarak. |
| daramak | Atılmak, saldırmak, hücum etmek. |
| daramak | Taramak. |
| daranmak | Taranmak. |
| daraýy | Sık dokunmuş, kızıl ve yeşil renkli ince ipek kumaş. |
| dargamak | Dağılmak, yayılmak. |
| däri | 1. Barut. 2. Derman, ilâç. |
| dartmak | Çekmek, germek. |
| darykmak | Sıkıntı duymak, bunalmak, kederlenmek. |
| daş-töwerek | Etraf, çevre, civar, ortalık. |
| daş¹ | Taş. |
| daş² | 1. Dış, dışarı, etraf, çevre. 2. Dış, dış görünüş, kılık kıyafet. |
| daş³ | 1. Uzak. 2. Ayrı. |
| daşamak | Taşımak, götürmek. |
| daşlaşmak | Uzaklaşmak. |
| dat¹ | Bağırma, feryat, çığlık, imdat. |
| dat² | Tat, lezzet. |
| datly | 1. Tatlı, hoş. 2. Tatlı, lezzetli. |
| datmak | Tatmak. |
| daýanmak | 1. Dayanmak, yaslanmak. 2. (Ümit) bağlamak. |
| daýaw | 1. Dayanıklı, metin, sağlam. 2. Cüsseli, iri vücutlu, babayiğit. |
| daýhan | Çiftçi, rençber. |
| daýym | Daima, her zaman, sürekli. |
| daýza | Teyze. |
| de | Dahi, de. |
| degişmek | 1. Değişmek. 2. Şakalaşmak. |
| degmek | 1. Değmek, dokunmak, el sürmek. 2. Eş değerde olmak. |
| degre | Çevre, etraf, civar. |
| degre-daş | Çevre, etraf, civar. |
| dek | Gibi, kadar. |
| del | 1. Yabancı, yad. 2. Seyrek rastlanan, güçlükle bulunabilen, nadir, kıt. |
| del bolmak | Kıt olmak, az bulunmak. |
| delil | Delil. |
| delmirmek | Birine acındıracak şekilde bakmak, yalvararak bakmak. |
| dem | 1. Nefes, soluk. 2. An. |
| dem almak | 1. Nefes almak, soluk almak, solumak. 2. Dinlenmek. |
| demir | Demir. |
| demir ýol | Demir yolu. |
| demlemek | Demlemek. |
| deň | 1. Denk, aynı, aynı seviyede, eşit, benzer. 2. Denk, karşı. |
| deň-duş | Yaşıt, akran. |
| deňemek | Bir tutmak, aynı değerde/düzeyde görmek, benzetmek. |
| deňiz | Deniz. |
| deňlik | Denklik, eşitlik. |
| dep | |
| dep bolmak | Defolmak. |
| dep etmek | 1. Durdurmak, son vermek. 2. Önlemek, önüne geçmek. 3. Defetmek, kovmak. |
| depder | Defter. |
| depe | Tepe. |
| depmek | Tepmek, tekmelemek. |
| depo | Lokomotifler, vagonlar bulunan ve tamir edilen özel yer; tren atölyesi. |
| deprek | Davul. |
| der | Ter. |
| der dökmek | Ter dökmek, çok çalışmak, zahmet çekmek. |
| dere | İki dağın arasında kalan büyük çukur, vadi, koyak. |
| dereje | 1. Derece. 2. Seviye, düzey. |
| derek¹ | Kavak. |
| derek² | Yer, mukâbil, karşılık. |
| dergah | Huzur, kat. |
| derkar | 1. Lüzumlu, gerekli, gerek, lâzım. 2. Faydalı. |
| derlemek | Terlemek. |
| derman | Derman, ilâç, deva. |
| derrew | 1. Derhâl, hemen. 2. Çabuk. |
| ders | Ders. |
| dert | 1. Dert, hastalık. 2. Dert, sıkıntı. |
| derwaýys | Gerekli, zorunlu, önemli. |
| derweze | Kapı, avlu kapısı, giriş. |
| derwiş | Derviş. |
| derýa | Irmak, nehir, çay. |
| dessan | Destan. |
| desse | Deste, demet (çiçek, buğday vb.). |
| dessine | Hemen, derhâl. |
| dessur | Gelenek, örf, âdet. |
| dest | 1. El. 2. Sıra, derece. |
| deşmek | Delmek. |
| deýin | Gibi, kadar. |
| didar | Yüz, cemal, didar, güzel yüz. |
| dik | Dik. |
| dik durmak | Ayakta durmak, durmak, dikilmek. |
| dikelmek | 1. Dikilmek, doğrulmak. 2. Yerinden kalkmak, ayağa kalkmak, doğrulmak. 3. Ortaya çıkmak, türemek. |
| dikmek | 1. Dikmek, kaldırmak. 2. Batırmak, saplamak. |
| dil | 1. Dil. 2. Esir. |
| dil bitmek | Konuşmaya başlamak, dillenmek, dile gelmek. |
| dil ýetirmek | Dil uzatmak, incitmek. |
| dildar | Sevgili, yâr, yavuklu. |
| dile düşmek | Anlamak, kavramak. |
| dile gelmek | Dile gelmek, dillenmek. |
| dileg | İstek, dilek, arzu. |
| dileg etmek | Dilemek, istemek. |
| dilemek | Dilemek, istemek, arzu etmek. |
| dilewar | Hatip, konuşmacı. |
| dilim | Dilim. |
| dillenmek | Dillenmek, konuşmak, konuşmaya başlamak. |
| dilmek | Dilmek, yarmak. |
| dilsizlik | Az konuşma, konuşkan olmama, sessizlik. |
| din | Din. |
| diň | 1. Burç (kale). 2. Kule. |
| diň salmak | 1. Kulak kesilmek, dikkatle dinlemek. 2. Dinlemek, işitmek. |
| diňe | Yalnız, ancak, sadece, tek. |
| diňlemek | Dinlemek. |
| diňleýji | Dinleyen, dinleyici. |
| direg | Destek, mesnet, direk. |
| diri | Diri, canlı. |
| dirilmek | Dirilmek, canlanmak. |
| diş | Diş. |
| dişlemek | Dişlemek, ısırmak. |
| diwana | Divane, deli. |
| diwar | Duvar. |
| diýar | Yaşanan yer, diyar, yurt, ülke. |
| diýdirmek | Dedirmek, söyletmek. |
| diýen¹ | 1. Diye, denilen. 2. Adlı, isimli. |
| diýen² | Şeklinde, şeklindeki, gibi bir. |
| diýilmek | Denilmek, söylenmek. |
| diýip | Diye, denilen. |
| diýişmek | Söyleşmek, karşılıklı konuşmak, sohbet etmek, birbirine bir şeyler söylemek. |
| diýmek | Demek, söylemek. |
| diýmek | Demek, demek ki. |
| dodak | Dudak. |
| doga | Tılsım. |
| dogan | Kardeş. |
| dogan-garyndaş | Akraba, yakın. |
| doganlyk | Kardeşlik. |
| dogmak | Doğmak, dünyaya gelmek. |
| dogruçyl | 1. Candan, içten, samimî. 2. İçtenlikle. |
| dogrudan | Gerçekten, hakikaten. |
| dogry | Doğru, düz. |
| dogulmak | Doğrulmak, dünyaya getirilmek. |
| dok | Tok. |
| dokamak | Dokumak. |
| dokuz | Dokuz. |
| dolamak | Sarmak, dolamak. |
| dolanmak | Dolanmak. |
| dolanyşyk | Dönüşümlü olarak ekme yöntemi (tarım). |
| doldurmak | Doldurmak. |
| dolmak | 1. Dolmak. 2. Hayata geçmek, uygulanmak. 3. Sokulmak (kucak). 4. Tıkanmak, düğümlenmek (boğaz). |
| doly | 1. Dolu. 2. Tok, yetkin. 3. Eksiksiz, iyice. |
| don | Elbise; palto şeklinde erkek elbisesi. |
| doň ýürek | Katı kalpli, taş yürekli, gaddar, zalim. |
| doňaklyk | Donukluk, donmuşluk. |
| doňmak | Donmak, buz tutmak. |
| dost | Dost, ahbap, arkadaş. |
| dost-ýar | Dost ve yâr. |
| dostluk | Dostluk. |
| dowam | Devam. |
| dowam etmek | Devam etmek. |
| dowamly | Devamlı, sürekli. |
| dowul | Panik. |
| dowula düşmek | Paniğe kapılmak. |
| dowzah | Cehennem. |
| doýmak | Doymak. |
| doýumlyk | Doyumluk; doymaya yetecek kadar olan yiyecek. |
| doýurmak | Doyurmak. |
| dökmek | 1. Dökmek. 2. Saçmak, dağıtmak, yok etmek. |
| dökülmek | Dökülmek. |
| dömmek | 1. Fışkırmak, yararak çıkmak. 2. Birden ortaya çıkmak, türemek. |
| döndermek | Döndürmek, çevirmek. |
| dönmek | 1. Dönmek, çevrilmek. 2. Dönmek, geri dönmek. |
| döredijilik | Yaratıcılık. |
| döremek | Türemek, meydana gelmek, hasıl olmak. |
| döretmek | 1. Türetmek, meydana getirmek. 2. Yaratmak. |
| dörmek | 1. Karıştırmak, kurcalamak. 2. Aramak, araştırmak, kurcalamak, yoklamak. |
| dört | Dört. |
| dörtleme | Dörtleme, dörtlük. |
| döş | Göğüs, bağır, döş, gerdan, sine. |
| döwlek | Kırılgan, kolayca kırılan. |
| döwlet¹ | Devlet. |
| döwlet² | Baht, saadet, mutluluk. |
| döwmek | 1. Kırmak. 2. Parçalamak, bozmak. |
| döwran | 1. Kader, talih, devran. 2. Zaman, devir. |
| döwtalap | 1. Teşne, susamış. 2. Çok istekli, şevkli. |
| döwüm | Dilim, lokma. |
| döwür | Devir, çağ. |
| döwürdeş | Çağdaş, aynı çağda yaşayan, devirdeş. |
| döwüş | Dövüş, kavga. |
| dözmek | Tahammül etmek, sabretmek, dayanmak, katlanmak. |
| dul | Evin içinin sağ veya sol yanı/köşesi. |
| dul | Dul. |
| duman | Duman, sis, pus. |
| dumly-duş | Her taraf, dört bir yan. |
| dura-bara | 1. Yavaş yavaş, ağır ağır. 2. Git gide, gittikçe. |
| duralga | 1. Durak (otobüs vb. için). 2. Liman. |
| durmek | 1. Durmak. 2. Ayağa kalkmak, dikilmek. |
| durmuş | Hayat, ömür. |
| durna | Turna. |
| durnukly | 1. Dayanıklı, sabit, sağlam, kalıcı. 2. Kalıplaşmış, klişe. |
| durşuna | Baştan başa, boydan boya, bütünüyle, büsbütün. |
| duruş | Durma, duruş. |
| duş | 1. Yan, yakın, çevre, etraf. 2. Yaşıt, akran. |
| duşman | Düşman. |
| duşmek | 1. Rastgelmek, karşılaşmak. 2. Uğramak, duçar olmak. |
| duşuşmak | Karşılaşmak. |
| dutar | Dutar; iki telli Türkmen çalgısı. |
| duwlanmak | Yaslanmak. |
| duýdansyz | Birdenbire, birden, aniden, habersiz, beklenmedik bir anda, anî. |
| duýdurmak | Duyurmak, önceden haber vermek. |
| duýgudaşlyk | 1. Aynı şeyleri düşünme / duyma ; duygudaşlık. 2. Acıma, merhamet. |
| duýgy | Duygu, his. |
| duýmak | Duymak, hissetmek, sezmek, anlamak. |
| duz | Tuz. |
| duzak | Tuzak, kapan. |
| dükan | 1. Dükkân. 2. Mağaza. |
| dünýä | Dünya. |
| dür | İnci. |
| dürbi | Dürbün. |
| dürli | Türlü, çeşitli. |
| düşek | 1. Döşek. 2. Yatak. |
| düşlemek | Ara vermek, mola vermek. |
| düşmek¹ | 1. İnmek. 2. Düşmek. 3. Anlamak, sezmek, farketmek. |
| düşmek² | Suya girmek, yıkanmak. |
| düşnükli | Açık, anlaşılır. |
| düşündirilmek | Anlatılmak, açıklanmak. |
| düşündirmek | Anlatmak, açıklamak. |
| düşünje | 1. Düşünce, fikir. 2. Bilgi, malûmat. |
| düşünmek | Anlamak, kavramak, bilmek. |
| düşürmek¹ | 1. İndirmek. 2. İndirmek, boşaltmak. |
| düşürmek² | Yıkamak, suya batırmak. |
| düwme | 1. Düğme. 2. Kabarcık (suda). |
| düwünçek | 1. Bohça, çıkın. 2. Düğüm, boğum. 3. Kavşak. |
| düýe | Deve. |
| düýn | Dün. |
| düýp | 1. Dip. 2. Asıl, temel. 3. Kök. |
| düýş | Düş, rüya. |
| düz | Düz, düzgün, doğru. |
| düzgün | 1. Sistem, düzen. 2. Kural. |
| düzgün-tertip | Düzen, tertip, nizam, kural, kaide. |
| düzlük | Doğruluk, dürüstlük. |
| düzmek | Dizmek, sıralamak. |
| düzülmek | 1. Dizilmek. 2. Toplanmak. |
| düzüm-düzüm | Dizi dizi, saf saf. |
| dymdyrslyk | 1. Sessiz sedasız. 2. Sessizlik, sükûnet. |
| dymmak | Susmak, sesini çıkarmamak, sesini kesmek. |
| dymyşmak | Hep birlikte susmak. |
| dynç | 1. Tatil. 2. Sakin, rahat. |
| dynç almak | Dinlenmek. |
| dynmak | Kurtulmak, kendini kurtarmak. |
| dyrmaşmak | Tırmanmak. |
| dyrnak | 1. Tırnak. 2. Tırnak işareti. |
| dyz | Diz. |
| dyzamak | 1. Atılmak, yüklenmek. 2. Çalışmak, çabalamak. |
| eçilmek | 1. Cömert davranmak, cömertlik etmek, vermek. 2. Çok olmak, bol olmak. 3. Ölçüyü kaçırmak. |
| eda | Naz, işve, cilve. |
| edebiýat | Edebiyat. |
| edenli | Hamarat, becerikli, maharetli, yetenekli, kabiliyetli. |
| edep | Edep, incelik, nezaket. |
| edermen | Cesur, yürekli, yiğit. |
| edil | 1. Tıpatıp, aynen, tıpkı. 2. Tam, iyice. 3. Güya, sanki. |
| edilmek | Yapılmak, edilmek. |
| edinmek | 1. Yapmak, hazırlamak. 2. Edinmek, temin etmek. |
| efir | Hava boşluğu, yükseklik, hava. |
| eger | Eğer. |
| egilmek | Eğilmek. |
| egin | 1. Omuz. 2. Üst, üst baş, sırt. |
| egin-eşik | Üstbaş, elbise. |
| egirmek | 1. Eğirmek. 2. Bir yere veya bir şeyin etrafına toplamak. |
| eglenmek | Geç kalmak, gecikmek, vaktinde gelmemek. |
| egmek | Eğmek. |
| egri | Eğri. |
| ejap | Utanma, hicap, haya. |
| ejap etmek | Utanmak, haya etmek. |
| eje | Ana, anne. |
| ejiz | Güçsüz, âciz, zavallı. |
| ejizlemek | Güçsüzleşmek, güçten düşmek, gücünü yitirmek. |
| eken | İmiş. |
| ekeni | İmiş. |
| ekerançy | Çiftçi. |
| ekilmek | Ekilmek. |
| ekin | 1. Ekilen şey; ekin, sebze vb. 2. Tarla, ekili alan. 3. Ekme, ekiş. |
| eklemek | Beslemek, bakmak, koruyup büyütmek. |
| ekmek | 1. Ekmek, dikmek. 2. Kırmak, dağıtmak, işe yaramaz hâle getirmek. |
| el | 1. El. 2. Kol. |
| el bermek | 1. El ele vermek. 2. Anlaşmak, uzlaşmak. 3. El uzatmak. |
| elbetde | Elbette, şüphesiz, kuşkusuz. |
| elek | Elek. |
| elenmek | 1. Titremek, sallanmak. 2. Sıkıntı/güçlük çekmek, ezilmek. |
| elhenç | 1. Korkunç. 2. Sert, şiddetli. |
| elin | 1. Eliyle. 2. Kendin, kendini. |
| elli | Elli (sayı). |
| elli-bizar | Bıkma, bezme. |
| elmydam | Daima, sürekli, devamlı, hep. |
| elmydama | bk. elmıdam. |
| elpe-şelpelik | Varlıklı yaşama, güvenceli bir şekilde hayat sürme. |
| eltmek | Götürmek, iletmek, teslim etmek. |
| elwan | Açık kırmızı, kırmızı, kızıl. |
| em | İlâç. |
| em etmek | 1. Çare bulmak, derde deva bulmak, hastalığı iyileştirmek. 2. Islah etmek, iyi duruma getirmek. |
| emdirmek | Emdirmek, emzirmek. |
| emel | 1. Meslek, iş. 2. Hile, kurnazlık. |
| emel etmek | 1. İş yapmak, çalışmak, yapmak, etmek. 2. Başarmak, becermek. 3. Hile yapmak. |
| emeldar | Memur, görevli. |
| emir | Emir, buyruk. |
| emläk | Mülk. |
| emma | Ama, ancak, fakat, lâkin. |
| emme | Meme, göğüs (çocuk dilinde). |
| emmek | Emmek. |
| emr | bk. emir. |
| emr etmek | 1. Emretmek, buyurmak. 2. Hükmetmek, hüküm sürmek. |
| enaýy | İyi, güzel, muhteşem, harika, fevkalâde. |
| ençe | bk. ençeme. |
| ençeme | 1. O kadar, bu kadar, bunca. 2. Birçok. 3. Defalarca. 4. Nice. |
| endik | 1. Alışkanlık, âdet, huy. 2. Beceri, eli yatkınlık, meleke. |
| endik etmek | Alışkanlık hâline getirmek, âdet edinmek, alışmak. |
| endiremek | Zangır zangır titremek. |
| ene | 1. Ana, anne. 2. Baba anne, büyük anne, nine. |
| ene-ata | Ana baba. |
| eňek | Çene. |
| eňek etmek | Mücadele etmek, uğraşmak, çabalamak. |
| eňmek | 1. İnmek. 2. Azalmak, inmek. 3. Hücum etmek, saldırmak, atılmak, yüklenmek. 4. Koşarak gitmek, acele gitmek. |
| eňremek | Ağlamak, göz yaşı dökmek. |
| entek | Hâlen, şimdilik, henüz, daha, şimdi. |
| epgek | Alevli sıcak, çok sıcak. |
| epos | Destan. |
| erbet | Kötü, fena. |
| eremek | Erimek. |
| eren | Ermiş, veli. |
| eretmek | Eritmek. |
| erik | Kayısı. |
| erin | Dudak. |
| erjel | Israrlı, azimli. |
| erk | 1. İrade, arzu, istek. 2. Azim. |
| erk etmek | 1. Dediği/dilediği her şeyi yaptırmak, hükmetmek. 2. Kendine hakim olmak. |
| erkana | Hür, bağımsız, serbest, özgür. |
| erkek | Erkek. |
| erkin | Azat, hür, serbest, bağımsız, özgür. |
| erkinlik | Hürriyet, hürlük, bağımsızlık, özgürlük, serbestlik. |
| erte | bk. ertir. |
| erteki | Masal. |
| ertir | 1. Yarın, ertesi gün. 2. Sabah. |
| esas | Esas, asıl. |
| esasan | Esasen. |
| esaslanmak | Dayanmak. |
| esasy | Başlıca, esas, asıl. |
| eser | Eser. |
| esetmek | 1. Göz kulak olmak, bakmak, gözetmek. 2. Bakmak, görmek, seyretmek, izlemek. |
| esger | Asker. |
| esgerlik | Askerlik. |
| esli | Epey, epeyi, epeyce, hayli, bir hayli. |
| esse | Kat, misli. |
| eşek | Eşek, merkep. |
| eşidilmek | İşitilmek, duyulmak. |
| eşik | 1. Elbise. 2. Örtü, kap. |
| eşitmek | İşitmek, duymak. |
| eşret | Mutlu yaşama. |
| et | Et. |
| etek | Etek. |
| etmek | Yapmak, etmek. |
| etýud | Etüt, inceleme, araştırma, ön çalışma, mütalâa, müzakere. |
| eý | Aman, ey, hey, heyhat! |
| eýe | 1. Sahip, mal sahibi. 2. Cin, şeytan. |
| eýe bolmak | Sahip olmak, sahiplenmek, sahip çıkmak. |
| eýerlemek | Eyerlemek. |
| eýermek | Takip etmek, izlemek, (bir şeye göre) hareket etmek. |
| eýgilik | İyilik, güzellik, hayır. |
| eýlemek | Etmek, eylemek, yapmak. |
| eýsem | 1. O zaman, o hâlde, öyleyse. 2. Yoksa. |
| eýwan | Hol, sofa. |
| eýýäm | 1. Artık. 2. Daha. 3. Çoktan, çoktan beri. |
| ezilmek | Islanmak. |
| eziz | Aziz, kıymetli, sevgili. |
| Ezraýyl | Melek adı; Azrail. |
| fabrik | Fabrika. |
| forma | 1. Forma. 2. Şekil, biçim. 3. Kalıp. |
| Fransuz | Millet adı; Fransız. |
| front | Cephe (savaş). |
| gaba | 1. Büyük, iri, kaba, şişkin, kalın. 2. Çok, fazla. |
| gabamak | Çevirmek, kuşatmak. |
| gabanmak | Kıskanmak. |
| gabarçyk | 1. Nasır. 2. Vücudun su toplayan yeri, kabarcık. |
| gabat | Karşı, karşı taraf. |
| gabat gelmek | Karşılaşmak, rastlamak. |
| gäbi azmak | Yoldan çıkmak, dengesi bozulmak, aklını yitirmek, çıldırmak. |
| gabsa | 1. Kapı. 2. Kanat (pencere). |
| gabyr | Kabir, mezar, sanduka. |
| gaça durmak | Uzak durmak, uzaklaşmak. |
| gaçmak | 1. Kaçmak. 2. Düşmek. |
| gaçyrmak | 1. Kaçırmak. 2. Düşürmek. 3. Yitirmek. 4. Dökmek, damlatmak. |
| gadam | 1. Adım. 2. Ayak. |
| gadam basmak | 1. Ayak basmak. 2. Adım atmak, yürümek, hareket etmek, gitmek. |
| gadam goýmak | 1. Ayak basmak. 2. Adım atmak, yürümek, hareket etmek. |
| gadam urmak | 1. Ayak basmak. 2. Adım atmak, yürümek, hareket etmek. |
| gadym | Çok önceki, çok eski, eski. |
| gadymy | Eski, kadim. |
| gadyr | 1. Saygı, hürmet. 2. Kıymet, değer. |
| gadyr etmek | 1. Saygı duymak, saygı göstermek, hürmet etmek. 2. Değer vermek. |
| gadyrdan | Kadirşinas, değerbilir. |
| gadyrly | 1. Hürmetli, saygılı. 2. Kıymetli, değerli. |
| gagşamak | Titremek. |
| gahar | Öfke, hiddet, kızgınlık. |
| gahar etmek | Öfkelenmek, hiddetlenmek, kızmak, sinirlenmek. |
| gaharly | Kızgın, öfkeli. |
| gahatlyk | 1. Kıtlık. 2. Azlık, seyreklik. |
| gahryman | Kahraman, yiğit. |
| gala | 1. Kale. 2. Şehir, köy. |
| galam | Kalem. |
| galapyn | 1. Çoğunluk, ekseriyet. 2. Çoğunlukla. |
| galaýy | Kalaylı. |
| galdyrmak | Bırakmak, alıkoymak. |
| galdyrmak | Kaldırmak. |
| galgamak | Hareket etmek, sallanmak. |
| galgatmak | Hareket ettirmek, sallamak. |
| galkan | Kalkan. |
| galkmak | Kalkmak. |
| galkynmak | 1. Kalkmak. 2. Yükselmek. |
| galkyşmak | Birlikte kalkmak/yükselmek. |
| galla | Tane, tohum, tahıl. |
| galmak | 1. Kalmak. 2. Durmak, kalmak (yardımcı fiil). |
| galmak | 1. Kalkmak. 2. Kalkmak, yükselmek, yükseğe çıkmak, uçmak. |
| galpak | Küçük çocukların henüz kesilmemiş saçı. |
| galplyk | Gerçek olmama, yalan, hile. |
| galpyldamak | Üşümekten veya korkmaktan dolayı titremek. |
| galtaman | Haramî, hırsız, haydut, eşkıya. |
| galyň III | 1. Birkaç. 2. Bazı. |
| galyň¹ | Kalın. |
| galyň² | Başlık parası |
| galyp | Kalıp. |
| galyşmak | Birlikte kalmak. |
| gam | Gam, kaygı, keder. |
| gamçy urmak | Kamçıyla vurmak, kamçılamak. |
| gamçylamak | Kamçılamak, kamçıyla vurmak. |
| gämi | Gemi. |
| gämik | Filiz, sürgün. |
| gamyny iýmek | Sıkıntısını çekmek/duymak, endişesini taşımak. |
| gamyş | Kamış, saz. |
| gamza | Gamze, nazlı bakış, keskin bakış. |
| gan | Kan. |
| ganat | Kanat. |
| ganat germek | 1. Kanat germek, korumak, himayesine almak. 2. Kanat germek, uçmak için hazırlanmak. |
| ganat kakmak | Kanat çırpmak. |
| gandym | Bir tür bitki. |
| ganmak | Susuzluğu gitmek, kanmak. |
| gant | Şeker. |
| ganym | Düşman, hasım. |
| gaňyrmak | 1. Eğmek, bükmek, kanırmak. 2. Sökmek, çıkarmak. |
| gap | 1. Kutu. 2. Kap. |
| gapak | Kapak, tıpa, tapa. |
| gapan | Tuzak. |
| gapdal | Böğür, yan. |
| gapjyk | Cüzdan. |
| gapma-garşylyk | Çelişki, zıtlık. |
| gapmak | Kapmak. |
| gapy | Kapı. |
| gapyçy | Kapı bekçisi. |
| gapyl | Gâfil, cahil, bilgisiz.2. Ansızın, birdenbire. |
| gar | Kar. |
| gara | 1. Kara. 2. Slûet, gölge, karaltı. 3. Dış taraf, dış görünüş. 4. İftira. 5. Kötü, uğursuz, sıkıntılı. |
| gara gün | Sıkıntılı gün, ağır hayat şartlarının yaşandığı gün, kara gün, kötü gün. |
| garabagyr | İyi kalpli, başkalarına yardıma hazır. |
| garagol | Haşarı, yaramaz. |
| garakçy | Yağmacı, haydut. |
| garaköl | Astragan. |
| garalmak | Kararmak. |
| garaly | Kara erik. |
| garamak | Bakmak. |
| garamal | Büyükbaş hayvan. |
| garamaňlaý | Talihsiz. |
| garamat | 1. Günah, suç, kabahat. 2. İftira. |
| garaňky | Karanlık. |
| garaňkyramak | Kararmak. |
| garaşmak | Beklemek, gözlemek. |
| garaşsyz | Bağımsız. |
| garawul | Bekçi, muhafız, nöbetçi. |
| garaýyş | 1. Bakma, bakış. 2. Dünya görüşü. |
| garaz | Sözün kısası, kısacası, nihayet. |
| garbanmak | Bir şeyler atıştırmak, yemek. |
| gardaş | Kardeş, birader. |
| garga | Karga. |
| garganmak | Beddua/kargış etmek, ilenmek. |
| gargyş | Beddua, kargış, lânet. |
| gark | |
| gark etmek | Gark etmek, boğmak. |
| garlawaç | Kırlangıç. |
| garmak | Karmak, karıştırmak. |
| garmon | Üstündeki düğmelere veya tuşlara basarak, metal dilcikleri titreme yoluyla çalınan körüklü, elde taşınabilir bir çalgı; akordeon. |
| garnizon | Garnizon. |
| garpyşmak | 1. Dalaşmak, ağız kavgası etmek. 2. Çarpışmak. 3. Kucaklaşmak, birbirine sarılmak. |
| garpyz | Karpuz. |
| garramak | Yaşlanmak, ihtiyarlamak. |
| garratmak | Yaşlanmasına sebep olmak, ihtiyarlatmak, kocatmak, kocaltmak. |
| garry | İhtiyar, yaşlı. |
| garrylyk | İhtiyarlık, yaşlılık. |
| garsak | Soluk kahverengi, karnı beyaz tüylü, kısa kulaklı, postundan kürk yapılan bir memeli türü; karsak. |
| garşy almak | Karşılamak. |
| garşy gitmek | Karşı koymak, direnmek. |
| garşy-garşy | Ters ters. |
| garşy¹ | 1. Karşı. 2. Ters. |
| garşy² | Her zaman, sürekli, hep, sık sık, tekrar tekrar. |
| garşylamak | Karşılamak. |
| gartaň | Yaşlanmaya başlayan, yaşlanan, yaşlı, ihtiyar. |
| garylmak | Karılmak, karıştırılmak. |
| garyn | Karın. |
| garyndaş | Akraba. |
| garynja | Karınca. |
| garyp | Fakir, yoksul, garip. |
| garyp-gasar | Fakir, yoksul, fakir fukara. |
| garypçylyk | Fakirlik, yoksulluk. |
| garyşmak | Karışmak. |
| gasyn | 1. Kıvrım. 2. Kırışık, buruşuk. |
| gaş | 1. Kaş. 2. Karşı, ön. |
| gat | Kat, tabaka. |
| gatbar-gatbar | Katmer katmer, kat kat. |
| gatmak | Katmak, ilâve temek. |
| gatnamak | Sürekli gidip gelmek. |
| gatnaşyk | İlişki, bağlantı. |
| gaty | 1. Katı, sert, pek, tıkız. 2. Pek, çok. 3. İyi, iyice. |
| gaty görmek | Gücenmek, darılmak, kırılmak. |
| gaty gülmek | Kahkahayla gülmek, yüksek sesle gülmek. |
| gatyk | Yoğurt. |
| gatyşmak | Karışmak, karılmak, katılmak. |
| gawun | Kavun. |
| gäwür | Gâvur. |
| gaý | 1. Tipi, güçlü/dondurucu soğuk, fırtına. 2. Savaş, harp. |
| gaýa | Kaya. |
| gaýga batmak | Kaygılanmak, kederlenmek, tasalanmak, gamlanmak, kedere bürünmek. |
| gaýga gitmek | Kedere bürünmek, kederlenmek. |
| gaýgy | Kaygı, keder, dert, sıkıntı, üzüntü, gam. |
| gaýgy-gam | Kaygı, keder, üzüntü. |
| gaýgy-gussa | Kaygı, keder, gam. |
| gaýgy-hasrat | Kaygı, keder, elem. |
| gaýgyrmak | Esirgemek, acımak. |
| gaýmak | Kaymak, hızlıca gitmek. |
| gaýmak | Kaymak (sütteki). |
| gaýmalaşmak | Telâşla oraya buraya koşmak, koşuşturmak. |
| gaýnamak | Kaynamak, pişmek. |
| gaýnatmak | Kaynatmak, pişirmek. |
| gaýra | 1. Kuzeydoğu. 2. Arka, geri, art, iz. |
| gaýrat | 1. İrade. 2. Azim, gayret. 3. Cesaret. |
| gaýrat etmek | Gayret etmek, çalışmak. |
| gaýratly | 1. Gayretli. 2. Cesaretli, yürekli. |
| gaýry | Başka, gayrı, diğer. |
| gaýta | 1. Tekrar. 2. Geri. |
| gaýtalamak | 1. Tekrar etmek, tekrarlamak. 2. Yeniden belirmek, tazelemek (yara, hastalık vb.). |
| gaýtalanmak | 1. Tekrar edilmek, tekrarlanmak. 2. Yeniden ortaya çıkmak, tazelenmek (hastalık, yara vb.). |
| gaýtarmak | 1. Geri çevirmek, defetmek. 2. Geri koymak. |
| gaýtmak | Dönmek, geri dönmek. |
| gaýyk | Kayık, sandal. |
| gaýym | 1. Dayanıklı, sağlam, sıkı. 2. Sebatlı, yılmaz. 3. Rahat. 4. Elverişli, uygun, müsait. |
| gaýyp | Kayıp. |
| gaýyp bolmak | Kaybolmak, yitmek. |
| gaz | Kaz. |
| gaz | 1. Gaz. 2. Hava gazı. |
| Gazak | Kazak. |
| gazal | Gazel. |
| gazan | Kazan. |
| gazanmak | Kazanmak. |
| gazap | Gazap, öfke, hiddet, kızgınlık. |
| gazap etmek | Kızmak, öfkelenmek, hiddetlenmek. |
| gazet | Gazete. |
| gazly | Gazlı. |
| gazly suw | Gazoz. |
| gazmak | Kazmak, eşmek. |
| gazy | Sulama kanallarını, arkları kazma işi; kanal kazma. |
| gazyk | Kazık. |
| gazylmak | Kazılmak, eşilmek. |
| geçi | Keçi. |
| geçirilmek | 1. Geçirilmek. 2. Yapılmak. |
| geçirmek | Geçirmek. |
| geçmek | 1. Geçmek. 2. Bağışlamak (suç, günah). 3. Girmek, katılmak. |
| geçmiş | 1. Geçmiş. 2. Geçmiş, olmuş, bitmiş. |
| gedaý | Dilenci. |
| gedem | Mağrur, gururlu, kibirli. |
| gelin | Gelin. |
| gelinlik | Gelinlik. |
| geliş | Gelme, geliş. |
| geljek | Gelecek, istikbal. |
| gelmek | 1. Gelmek. 2. (Meydana) gelmek. |
| gelneje | Yenge. |
| gelşik | Yakışık, yaraşık, güzel görünme. |
| gemirmek | Kemirmek. |
| geň | Hayret verici, şaşırtıcı, tuhaf. |
| genç | Servet, zenginlik. |
| general | General. |
| geňirgenmek | Birine veya bir şeye şaşırmak. |
| geňsi | 1. Mükemmel, şahane, nefis, enfes, iyi, güzel, fevkalâde. 2. Bir hoş, garip, tuhaf, şaşırtıcı. |
| geolog | Jeolog, jeoloji uzmanı/mühendisi. |
| gep | Söz, lâf. |
| geplemek | Konuşmak, söylemek, bahsetmek. |
| gepleşmek | Konuşmak, sohbet etmek, fikir alış verişinde bulunmak. |
| gepletmek | Konuşturmak, söyletmek. |
| gerçek | Yiğit, babayiğit, cesur. |
| gerden | Omuz. |
| gerek | Gerek, lâzım, gerekli, lüzumlu. |
| gerek bolmak | Gerekmek, ihtiyaç olmak, gerek duyulmak. |
| geriş | 1. Sıradağ(lar). 2. Sırt, bel. |
| germek | Germek, açmak, genişletmek. |
| getirmek | 1. Getirmek. 2. Sıralamak, peş peşe söylemek. |
| geýilmek | Giyilmek. |
| geýim | Elbise, giysi, kıyafet. |
| geýim-gejim | Giyim kuşam, üstbaş. |
| geýmek | Giymek. |
| gezek | 1. Kere, defa, kez. 2. Sıra. |
| gezmek | Gezmek. |
| giç | Geç, geç vakit. |
| gidermek | 1. Aldırmak, kaptırmak. 2. Gidermek, ortadan kaldırmak. |
| gije | Gece, geceleyin. |
| gije-gündiz | Gece gündüz. |
| gijemek | Kaşınmak. |
| giň | 1. Geniş, ferah (yer). 2. Geniş, dolgun (vücut). |
| giňemek | Genişlemek. |
| giňlik | Genişlik. |
| giriftar | Tutulma, yakalanma. |
| girmek | 1. Girmek. 2. Bürünmek, bir şeyin şekline girmek. |
| gitmek | 1. Gitmek. 2. Dünyadan göçmek, ölmek. |
| gizlemek | Gizlemek, saklamak. |
| gizlenmek | Gizlenmek, saklanmak. |
| gizlin | 1. Gizlice, gizli olarak. 2. Gizli, için için. |
| goç | Koç. |
| goç ýigit | Bahadır, koç yiğit, gerçek yiğit. |
| goçak | Büyük, iri. |
| goh | Hayhuy, bağrışma, çığrışma, hırgür. |
| goja | 1. İhtiyar, yaşlı, koca. 2. Üstünden çok yıl, asır geçmiş olan; eski, yaşlı. |
| gojamaan | Üstünden çok yıl, asır geçmiş olan; eski, yaşlı. |
| gol | Büyük kum tepeleri arasında bulunan ve uzayıp giden çukurluk. |
| gol | 1. El. 2. Kol. 3. Dal (ağaç). |
| golaý | Yakın. |
| golça | 1. Bakraç, kova. 2. Testi. |
| goldamak | Birini desteklemek, kollamak. |
| goldaw | Destek, yardım, himaye. |
| goldaw bermek | Yardım etmek, desteklemek, destek vermek, himaye etmek. |
| gom | 1. Şiddetli fırtına yüzünden denizde meydana gelen büyük/güçlü dalga. 2. Fırtına. |
| gonmak | Konmak, oturmak, yerleşmek. |
| goňşy | Komşu. |
| goňur | Boza çalan kahverengi. |
| gopmak | 1. Kopmak. 2. Ayağa kalkmak, türemek. 3. Kırılmak. |
| gor | Kor. |
| goramak | Korumak. |
| goraýjy | Koruyucu. |
| gorka | Korka korka, korkarak. |
| gorkmak | Korkmak. |
| gorkuly | Korkulu, korkunç. |
| gorkuzmak | Korkutmak, ürkütmek. |
| gorky | Korku. |
| gorp | Hendek, çukur, obruk. |
| goş | Mal, eşya, öteberi, pılı pırtı. |
| goşa¹ | Çift, çifte, çatal. |
| goşa² | Av tüfeği, çifte. |
| goşalamak | 1. Çiftleştirmek. 2. Çiftlemek. |
| goşar | Bilek. |
| goşawuçlamak | Ellerini birleştirip iki avucuyla almak, avuçlamak. |
| goşgy | Şiir. |
| goşmak | 1. Katmak, eklemek, ilâve etmek. 2. Düzmek, yazmak (şiir). |
| goşulmak | Katılmak, beraber olmak. |
| goşun | Ordu. |
| gowa | Kova. |
| gowaça | Kendisinden pamuk toplanan bitki; pamuk. |
| gowak | Kovuk. |
| gowga | 1. Gürültü, patırtı. 2. Hırgür, kavga. |
| gowşatmak | 1. Gevşetmek, zayıflatmak. 2. Gücünü azaltmak. |
| gowşurmak | 1. Sunmak. 2. Götürmek, iletmek, ulaştırmak, kavuşturmak. |
| gowulaşmak | İyileşmek, düzelmek. |
| gowy | İyi, güzel. |
| gowzatmak | 1. Küçültmek. 2. Azaltmak. 2. Boşaltmak. |
| goýbermek | Serbest bırakmak, salıvermek. |
| goýmak | Koymak, bırakmak. |
| goýun | Koyun. |
| goza | Koza. |
| gozgamak | Kurcalamak, karıştırmak, deşmek. |
| göç | 1. Göç. 2. Hareket, manevra. |
| göçgün | 1. Heyecan. 2. Öfke. 3. Sıcak, kızgınlık, hararet. |
| göçgünli | 1. Heyecanlı. 2. Gürültülü, patırtılı, şamatalı, tantanalı. 3. Fırtınalı. 4. Öfkeli. |
| göçmek | 1. Göçmek, hareket etmek, hareketlenmek. 2. Patlamak, ateşlenmek. |
| gögerçin | Güvercin. |
| gögümtil | Mavimsi. |
| gök | 1. Gök, gök yüzü. 2. Gök, mavi. 3. Yeşil. 4. Çakır (göz). 5. Sebze. |
| gömmek | 1. Gömmek. 2. Bir şeyin üzerini örtmek/kapatmak. |
| gömülmek | Gömülmek; kum, toprak vb. şeylerle üstü örtülmek. |
| göndermek | Göndermek. |
| gönenmek | Gönenmek, tadını çıkarmak, zevk almak. |
| gönezlik | Maya. |
| göni | Doğru, düz, dik, direk, ok gibi. |
| gör | Kabir, mezar. |
| görä | Göre. |
| göreç | Göz bebeği. |
| göreş | 1. Güreş. 2. Mücadele, savaş. |
| göreş tutmak | 1. Güreşmek, güreş tutmak. 2. Mücadele etmek, savaşmak. |
| göreşmek | 1. Güreşmek, güreş tutmak. 2. Mücadele etmek, savaşmak. |
| görgi | Cefa, sıkıntı, eziyet. |
| görgüli | Çilekeş, çok çile çekmiş kimse. |
| görip | Kıskanç, hasetçi. |
| görk | 1. Güzellik, yüz güzelliği. 2. Süs, ziynet, güzel görünüş. |
| görkeziji | Gösterici, gösteren. |
| görkezmek | Göstermek. |
| görmegeý | Güzel, alımlı, çekici, zarif, yakışıklı. |
| görmek | 1. Görmek. 2. Bakmak. |
| görnüş¹ | 1. Görünüş. 2. Manzara. |
| görnüş² | 1. Şekil, biçim. 2. Tür, çeşit. |
| görnüş³ | Sahne, perde. |
| görülmek | 1. Görülmek. 2. Anlaşılmak. |
| görünmek | Görünmek. |
| görüşmek | 1. Görüşmek. 2. Tokalaşmak. |
| gös-öni | Dosdoğru. |
| göterilmek | 1. Kaldırılmak, yükseltilmek, uçurulmak. 2. Taşınmak. |
| götermek | 1. Kaldırmak, yükseltmek, uçurmak. 2. Taşımak. |
| göwher | İnci, gevher. |
| göwnemek | 1. Razı olmak. 2. Kabul etmek. |
| göwre | 1. Gövde, vücut. 2. Cüsse, endam. |
| göwreli | Gebe, hamile. |
| göwün | 1. Gönül, yürek. 2. Can. |
| göwün açmak | Eğlenmek, keyif sürmek. |
| göwün götermek | 1. Şevk vermek şevklendirmek. 3. Coşturmak, uçurmak. |
| göwünlik bermek | Teselli/moral vermek. |
| göwüs | Göğüs. |
| göýä | Güya, sanki, sözde. |
| göýdük | Cılız, sıska. |
| göz | Göz. |
| göz aýlamak | Göz gezdirmek, bakınmak. |
| göz bolmak | Bakmak, gözetmek. |
| göz öňüne gelmek | Göz önüne gelmek, canlanmak. |
| göz ýetirmek | Anlamak, kavramak, sezmek. |
| gözbaş | 1. Kaynak (ışık, ilham vb.). 2. Kaynak (su). 3. Kaynak, köken. |
| gözden gizlemek | Saklamak, gizlemek, örtmek. |
| gözden ýitmek | Gözden kaybolmak, görünmez olmak. |
| göze ilmek | Göze ilişmek, görünmek. |
| gözel | 1. Güzel. 2. Mamur, bayındır. |
| gözellik | Güzellik. |
| gözleg | 1. Arama, araştırma, keşif. 2. İstek, arzu, heves, dilek, özlem. |
| gözlemek | 1. Gözlemek, bakmak. 2. Aramak, izlemek. |
| gözli kör | İyiyi kötüden ayıramayan, düşüncesiz, cahil. |
| gözýaş | Göz yaşı. |
| gözýetim | Ufuk. |
| guçmak | Kucaklamak, sarmak. |
| gudrat | 1. Kudret, güç. 2. Mucize. 3. Zor, bin bir güçlük. 4. Hız. |
| guduz açmak | Kudurmak. |
| gujak | Kucak. |
| gujak açmak | Kucak açmak. |
| gujaklamak | Kucaklamak. |
| gujaklaşmak | Kucaklaşmak. |
| gul | Kul, köle. |
| gulak | 1. Kulak. 2. Tetik (tüfek). 3. Küçük su kanalının yana çevrildiği yerdeki büküm. |
| gulak asmak | Dinlemek, kulak vermek. |
| gulak salmak | 1. İtaat etmek, dinlemek. 2. Dinlemek, kulak vermek. |
| gulluk | 1. Çalışma, iş, görev. 2. Hizmet. 3. Kulluk, kölelik. |
| gulluk etmek | 1. Çalışmak, görev yapmak. 2. Hizmet etmek. |
| gulpak | Zülüf, kâkül. |
| gum | 1. Kum, kumu çok olan çöllük yer. 2. Toprak, toz. |
| gumak | Kumsal, kumluk yer. |
| gumgukluk | Çok sessiz. |
| gumly | 1. Kumlu, kumu bol olan. 2. Çöllü; çölde oturan, çölde yaşayan. |
| gumry | Kumru. |
| gumursa | Karınca. |
| gunça | Gonca. |
| gural | Cihaz, alet, araç. |
| guramak | Kurumak. |
| guramak | 1. Kurmak. 2. Organize etmek, düzenlemek. |
| gurban | Kurban, kurbanlık. |
| gurban bolmak | Kurban olmak, kendini feda etmek. |
| gurban etmek | Kurban etmek. |
| Gurhan | Kur’ân. |
| gurjak | İnsana/hayvana benzer çocuk oyuncağı. |
| gurmak | 1. Kurmak. 2. Yapmak, inşa etmek. |
| gurp | 1. Güç, kuvvet. 2. Mal, mülk, varlık. |
| gursak | Göğüs, sine. |
| gurulmak | Kurulmak. |
| gurultaý | 1. Kongre, kurultay. 2. Toplantı. |
| gury¹ | Kuru. |
| gury² | Boş, nafile. |
| gussa | Elem, tasa, kaygı, gam, üzüntü, keder. |
| gussalylyk | Kederlilik. |
| guş | Kuş. |
| guşluk | Kuşluk, kuşluk vakti. |
| gutarmak | 1. Bitmek, sona ermek. 2. Bitirmek, sona erdirmek. 3. Kurtarmak. |
| gutlag | Kutlama, tebrik. |
| gutlamak | Kutlamak, tebrik etmek. |
| gutly | Kutlu. |
| guw | Kuğu. |
| guwanç | 1. Kıvanç, gurur, iftihar. 2. Sevinç. |
| guwandyrmak | 1. Sevindirmek. 2. Müjdelemek. |
| guwanmak | 1. Kıvanmak, iftihar etmek, gurur duymak, kıvanç duymak, övünmek. 2. Sevinmek. |
| guýmak | 1. Dökmek. 2. Çiselemek, serpmek. |
| guýruk | Kuyruk. |
| guýulmak | Dökülmek. |
| guýy | Kuyu. |
| guzy | Kuzu. |
| güberilmek | 1. Şişmek, kabarmak. 2. Kibirlenmek, böbürlenmek. |
| gübürdetmek | Gürültü çıkarmak. |
| güjeňlemek | Göstermek, sergilemek, ortaya koymak. |
| güjüm | Dalları ince, gür yapraklı, meyvesi olmayan büyük bir ağaç. |
| gül | 1. Çiçek. 2. Gül. |
| gülaby | Dışı ağ gibi benek benek, sarı renkli, etli bir kavun türü. |
| gülälek | Yazın kırlarda, özellikle ekin tarlalarında yetişen, kırmızı ve büyük çiçekli bir bitki; gelincik. |
| güldürmek | Güldürmek. |
| gülgün | Kırmızı, kızıl, gül renkli, gül renginde. |
| güllemek | Çiçek açmak, çiçeklenmek. |
| gülmek | Gülmek. |
| gülümsiremek | Gülümsemek. |
| gülzar | Gül bahçesi. |
| güman | Şüphe, kuşku. |
| gümra | Bir şeyle aşırı derecede ilgilenme. |
| gün | 1. Gün. 2. Güneş. |
| gün görmek | Geçimini sağlamak, yaşamak için gerekenleri temin etmek, yaşamak. |
| günä | 1. Günah. 2. Suç, kabahat. |
| günbatar | Batı. |
| günde | Her gün, daima, hep. |
| gündiz | Gündüz. |
| gündogar | Doğu. |
| güneş | Güneş. |
| güňleç | Boğuk. |
| günorta | 1. Güney. 2. Öğle (vakti). |
| günortan | Öğle, öğleyin. |
| gür | Gür. |
| gürlemek | Konuşmak, bahsetmek. |
| gürleşmek | Fikir alış verişinde bulunmak, sohbet etmek, konuşmak. |
| gürrüň | Sohbet, konuşma. |
| gürsüldemek | 1. Çarpmak. 2. Gümbürdemek. |
| güwä geçmek | Delil olmak, şahitlik etmek. |
| güýç | Güç, kuvvet. |
| güýçlendirmek | Güçlendirmek, gücünü arttırmak. |
| güýçlenmek | Güçlenmek, gücü artmak. |
| güýçli | Güçlü, kuvvetli. |
| güýjelmek | Artmak, yoğunlaşmak, şiddetlenmek, hızlanmak. |
| güýlünmek | 1. Kırkılmak ya da kesilmek için dört ayağı bağlanmak. 2. Kıvrılıp yatmak. |
| güýmemek | Oyalamak, meşgûl etmek, eğlemek. |
| güýz | Güz, son bahar. |
| güzer | Geçit. |
| gybat | Gıybet, dedikodu. |
| gybatkeş | Dedikoducu, dedikodu/gıybet eden. |
| gygyrmak | Bağırmak, seslenmek, çağırmak. |
| gyjak | Perdesiz ve üç telli bir çalgı aleti. |
| gyjyt bermek | Sitem etmek, kınamak, yüzüne vurmak. |
| gykylyk | 1. Velvele, zırıltı, gürültü. 2. Yaygara. |
| gyl | Kıl. |
| gylaw | 1. Öfke, sinir. 2. (Kesici/delici) uç, ağız. |
| gylaw almak | 1. Yaptığı bir iş rast gidince şımarmak, ne yapacağını şaşırmak. 2. Keyiflenmek, keyif çatmak. |
| gylawly | Hevesli, istekli, şevkli. |
| gylyç | Kılıç. |
| gylyk | Davranış, huy, seciye, tıynet, kisve, görünüş. |
| gylyk-häsiýet | Karakter, davranış, huy. |
| gymmat | 1. Kıymetli, değerli. 2. Kıymet, değer. 3. Pahalı. |
| gyn | Kın. |
| gyňaç | Baş örtüsü. |
| gynanç | Keder, üzüntü. |
| gynançly | 1. Kederli, üzüntülü, dertli. 2. Acıklı. |
| gynanmak | Kahırlanmak, tasalanmak, kederlenmek, üzülmek. |
| gyňyr | 1. Öfkeli, kızgın, hırçın. 2. Zalim. |
| gypyşmak | Birbirine göz kırpmak. |
| gyr | Kır (renk). |
| gyr | Kır, bozkır, step. |
| gyra | Kenar. |
| gyran | Bir para birimi. |
| gyraw | Kırağı. |
| gyrgyn | Kıyım, toplu ölüm. |
| gyrgynçylyk | Katliam. |
| Gyrgyz | Kırgız. |
| gyrmak | Yok etmek, öldürmek. |
| gyrmyldamak | Kımıldamak, kıpırdamak, hareket etmek. |
| gyrmyzy | Al, kırmızı, kızıl. |
| gyrylmak | Kırılmak, hep birlikte ölmek, büsbütün yok olmak. |
| gysga | Kısa. |
| gysgaldylmak | Kısaltılmak. |
| gysganç | Cimri. |
| gysganmak | Esirgemek, acımak, kıyamamak. |
| gysmak | 1. Kısmak. 2. Sıkmak, sıkıştırmak. 3. Sıkıntı vermek, eziyet/işkence etmek. |
| gyssamak | Acele ettirmek, sıkıştırmak. |
| gyssanmak | Çabuk davranmak, acele etmek, acelesi olmak. |
| gysymlamak | Eliyle sıkıp tutmak, avuçlamak. |
| gyş | Kış. |
| gyt | Kıt, çok az bulunan, nadir. |
| gyýa | Eğri, yamuk, bükük. |
| gyýçak | Sivri, keskin. |
| gyýmak | Kıymak, esirgememek, feda etmek. |
| gyýylmak | 1. Kıyılmak, dilinmek, keskin bir şeyle kesilmek. 2. Çatlamak. |
| gyz | Kız. |
| gyzarmak | Kızarmak. |
| gyzartmak | Kızartmak. |
| gyzgyn | Sıcak, kızgın. |
| gyzma | Asabî, hırçın, kızgın, öfkeli. |
| gyzmaç | Asabî, hırçın, kızgın, öfkeli. |
| gyzmaçlyk | Asabîlik, hırçınlık, kızgınlık. |
| gyzmak | 1. Kızmak, ısınmak. 2. Kızmak, öfkelenmek. 3. Kızışmak, hızlanmak, hareketlenmek. |
| gyzykly | İlginç, enteresan. |
| gyzyl¹ | Kırmızı, kızıl, al. |
| gyzyl² | Altın. |
| hä | Evet, ha. |
| habar | Haber. |
| habar almak | Haber almak, bilgilenmek. |
| habar bermek | Haber/bilgi vermek, bildirmek, bilgilendirmek. |
| habarlaşmak | Haberleşmek. |
| habarly | Haberli, haberdar. |
| haçan | Ne zaman. |
| hak¹ | 1. Doğru, gerçek, hak, hakikat. 2. Doğrusu. |
| Hak² | Allah, Hak. |
| hakda | bk. hakında. |
| häkim | Hükümdar, yurt sahibi, hakimiyet sahibi. |
| haklamak | Ödemek, hakkını vermek, yerine getirmek. |
| hakykat | Hakikat, gerçek. |
| hakykatdan | Hakikaten, gerçekten. |
| hakyky | Hakikî. |
| hakyna tutmak | Kiralamak. |
| hakynda | 1. Hakkında. 2. Konuda, konusunda. |
| hal | Hâl, durum, vaziyet. |
| halal | 1. Helâl. 2. Saf, temiz. 3. Gerçek, doğru, hakikî. 4. Kanunî. |
| halamak | Beğenmek, hoşlanmak. |
| halas | Halâs, kurtulma, kurtuluş. |
| halas edilmek | Kurtarılmak. |
| halas etmek | Kurtarmak. |
| halat | 1. Giyecek, elbise. 2. Önlük. 3. Hediye, armağan. |
| häli-häzir | Şimdi, bu gün, hâlen, şu anda. |
| häli-şindi | Tekrar tekrar, arka arkaya, arasını kesmeden, devamlı, sık sık. |
| halk | Halk. |
| hälki | Evvelki, önceki. |
| halta | Çuval, torba. |
| halwa | Helva. |
| haly | Halı. |
| halypa | 1. Usta. 2. Üstat. 3. Dost, ahbap, arkadaş. |
| halys | Halis, katışıksız, saf. |
| ham | Deri. |
| ham hyýal | Ham/kuru hayal, boş arzu. |
| hamala | Sanki, sözde, güya. |
| hamana | bk. hamala. |
| han | 1. Han, hakan. 2. Birine sevgiyle hitap ederken söylenen söz. |
| hana | 1. Mecra, yatak, yuva, hane, göz. 2. Kozanın bir parçası, gözü, hanesi, yuvası (pamuk için). |
| hanjar | Hançer. |
| hantamalyk | Dileme, umma, bekleme, isteme. |
| hany¹ | Hani, nerede. |
| hany² | Hadi, haydi. |
| hanym | Hanım, bayan. |
| har | Değersiz, aşağı, hor. |
| har bolmak | Değeri gitmek, gözden düşmek. |
| har etmek | 1. Hafife almak, küçümsemek. 2. Hiçe saymak, görmezden gelmek. |
| haraba | Harabe, yıkıntı. |
| haram | Haram. |
| haram bolmak | Haram olmak. |
| haraý | Yardım. |
| haraý etmek | Yardım etmek. |
| harby | 1. Askerî. 2. Savaş. |
| harçlamak | Harcamak, sarf etmek. |
| harçlyk | Harçlık. |
| harlamak | Hırlamak. |
| harlatmak | Hırlatmak. |
| harman | Harman. |
| haryt | Mal. |
| has | Çok, pek, daha, iyice. |
| hasa | Asa, baston. |
| hasap | Hesap. |
| hasap etmek | Hesap etmek, düşünmek, tasarlamak. |
| hasap-hesip | Hesap kitap. |
| hasaplamak | Hesaplamak. |
| hasaplanylmak | Hesaplanılmak. |
| häsiýet | Huy, tabiat, karakter. |
| häsiýetlendiriş | Nitelendirme, vasıflandırma. |
| häsiýetlendirmek | Vasıflandırmak, nitelendirmek. |
| hasrat | Acı, keder, elem. |
| hasyl | Ürün, mahsul. |
| hat | 1. Mektup. 2. Yazı, not, kayıt. |
| hata | Hata, kusur, yanılgı. |
| hata etmek | Hata etmek, yanılmak. |
| hatar | 1. Hiza, sıra, dizi, saf. 2. Bir arada bulunan evler, sıra sıra evler. 3. Hayvan veya taşıt dizisi; katar. |
| hatar-hatar | 1. Katar katar. 2. Saf saf, dizi dizi. |
| hatda | 1. Hatta. 2. Bile. |
| hatyr | 1. Hatır, gönül. 2. Saygı, hürmet. |
| hatyr etmek | Hürmet etmek, saygı göstermek. |
| hatyra | 1. Hatır. 2. Anı, hatıra. |
| hatyrjem | Sakin, dingin, telâşsız, endişesiz. |
| hatyrjem bolmak | Sakin olmak, endişelenmemek. |
| hawa | Evet, tabiî, elbette. |
| haýal | Hızlı değil, yavaş, ağır. |
| haýal etmek | Gevşek davranmak, yavaş hareket etmek. |
| haýat | Avlu, duvarla çevrilmiş bahçe. |
| haýbat | Tehdit, gözdağı. |
| haýbat atmak | 1. Çatmak, sataşmak. Tehdit etmek, gözdağı vermek. |
| haýbatly | Heybetli. |
| haýdamak | 1. Çabuk davranmak, hızlı hareket etmek, çabuk gitmek. 2. Hızlı yürümek, koşmak. |
| haýp | 1. Yazık. 2. Beyhude, boş yere. |
| haýpy gelmek | Acımak. |
| haýran | 1. Şaşırma, şaşkına dönme, şaşırıp kalma. 2. Hayran. |
| haýran etmek | 1. Hayran etmek, büyülemek. 2. Şaşırtmak. |
| haýran eýlemek | 1. Hayran etmek, büyülemek. 2. Şaşırtmak. |
| haýran galmak | 1. Hayran kalmak, büyülenmek. 2. Şaşmak, şaşırmak. |
| haýsy | Hangi. |
| haýwan | Hayvan. |
| haýyn | Hain. |
| haýyp | bk. hayp. |
| haýyr | Hayır, iyilik. |
| haýyş | İstirham, rica, temenni. |
| haýyş etmek | Rica etmek. |
| hazan | Hazan, güz. |
| häzir | 1. Hâlen, hâlihazırda, şu anda, bu gün. 2. Az önce, demin, yeni. |
| hazyna | Hazine, define. |
| hekaýa | Hikâye. |
| hekim | Hekim, doktor. |
| heläk | Helâk, ölme, yok olma. |
| heläk bolmak | Ölmek, helâk olmak, yok olmak. |
| heläk etmek | 1. Öldürmek, helâk etmek, yok etmek. 2. Boş yere çalıştırmak, eziyet etmek, azap çektirmek. |
| hem | Bile, dahi, de, da. |
| hemişe | Devamlı, daima, sürekli, hep. |
| hemişelik | Devamlılık, daimîlik, süreklilik. |
| hemle | 1. Tehdit. 2. Hücum. |
| hemme | 1. Herkes. 2. Her, bütün, hep. |
| hemmesi | Hepsi. |
| hemra | Yoldaş, arkadaş, dost, sırdaş. |
| heň | Hava, melodi, nağme, güzel ses. |
| heniz | 1. Henüz, daha, şu ana kadar. 2. Hâlâ, şu anda. |
| hepde | Hafta. |
| her | Her, hep. |
| her haýsy | Her biri. |
| her kes | Herkes. |
| her kim | 1. Herkes. 2. Herhangi bir kimse. |
| her kimse | 1. Herkes. 2. Hangi kişi, kim. |
| heran-haçan | 1. Her zaman, sürekli, hep. 2. Ne zaman. |
| hereket | Hareket, kıpırdı, kımıltı. |
| hereket etmek | Hareket etmek, kımıldamak, kıpırdamak. |
| hersi | Her biri. |
| heser | Heyecan, coşkunluk, coşku. |
| hesip | Başkalarından üstün yanları olan kimse; seçkin, mümtaz. |
| hesret | Acı, keder, elem. |
| heý | Hey! |
| hezil | 1. İlginç, enteresan. 2. Çok iyi. 3. Zevk, haz, keyif, neşe. |
| hezzet | Saygı, hürmet. |
| hezzet-hormat | Saygı, hürmet. |
| hiç | 1. Hiç. 2. Hiçbir zaman, aslâ. |
| hiç haçan | Hiçbir zaman, aslâ. |
| hiç haýsy | Hiçbiri, hiçbir. |
| hiç kes | Hiç kimse, hiçbir kimse. |
| hiç kim | Hiç kimse, hiçbir kimse. |
| hiç kimse | Hiç kimse, hiçbir kimse. |
| hiç zat | Hiçbir şey. |
| hijran | Hicran, ayrılık. |
| hil | 1. Şekil, biçim. 2. Çeşit, tür. |
| Hindi | Hint. |
| Hindistan | Hindistan. |
| hiňlenmek | Mırıldanmak. |
| ho | 1. Bu, şu, o. 2. İşte. |
| hojalyk | Ekonomi. |
| hojaýyn | 1. Sahip, malik. 2. (Ev) sahibi. 3. Patron. 4. Ağa, bey. |
| hol | 1. Şu, bu, o. 2. İşte. |
| hopukmak | 1. Tıkanmak, nefes nefese kalmak, bunalmak, boğulmak, sıkışmak. 2. Korkmak, ürkmek, yılmak. |
| hor | Zayıf, cılız, kuru. |
| hor bolmak | Eziyet çekmek. |
| hor etmek | Eziyet etmek, sıkıntı çektirmek. |
| horjun | Heybe, torba. |
| horlamak | 1. Eziyet etmek, sıkıntı vermek. 2. Zayıf düşürmek, zayıflatmak. |
| horlanmak | Horultulu ses çıkarılmak, horlanmak. |
| hormat | Hürmet, saygı. |
| hormat etmek | Hürmet etmek, saygı göstermek. |
| hormat goýmak | Hürmet göstermek, saygı duymak. |
| hossar | 1. Akraba, hısım. 2. Birinin malını yöneten kimse; vasi. |
| hoş | 1. Hoş, iyi, güzel. 2. Tamam, peki. |
| hoşal | Memnun, mutlu. |
| hoşal bolmak | Memnun olmak, mutluluk duymak. |
| hoşlaşmak | Vedalaşmak. |
| hoşlaşyk | Veda. |
| hoşniýet | İyi niyet. |
| howa | Hava (meteorolojiyle ilgili olan). |
| howalanmak | Havalanmak, coşmak. |
| howandar | Destekçi, yardımcı, yardım eden. |
| howatyr | Evham, şüphe, kuşku. |
| howatyr etmek | Şüphelenmek, kuşkulanmak. |
| howlamak | Şüphelenmek, kuşkulanmak, endişelenmek, endişeye kapılmak, telâşlanmak. |
| howlukmak | Acele etmek, çabuk davranmak, telâşlanmak. |
| howly | Avlu. |
| howp | Korku. |
| howsala | Endişe, evham, kuşku, şüphe. |
| howur | Sıcaklık, hararet, ısı. |
| howuz | Havuz. |
| hödür | İkram, sunma, verme. |
| hödür edilmek | İkram edilmek, sunulmak, verilmek. |
| hödür etmek | İkram etmek, sunmak, vermek. |
| hödürlemek | İkram etmek, sunmak. |
| hökman | Kesinlikle, mutlaka, muhakkak. |
| hökmünde | Hükmünde. |
| höküm | 1. Emir. 2. Hüküm. |
| höküm etmek | Hükmetmek. |
| hökümet | Hükümet. |
| hökümli | Hakim, söz geçiren, hükmeden. |
| hörek | Yemek, yiyecek, gıda. |
| höwes | Heves, arzu, istek. |
| höwes etmek | Heves etmek, arzulamak, istemek. |
| höwür | Yoldaş, dost, arkadaş, ahbap. |
| höwür bolmak | Yoldaş olmak. |
| höwürdeş | Yoldaş, arkadaş. |
| höwürtge | Yuva. |
| Hudaý | Allah, Hüda. |
| hudaýýoly | Allah için kesilen kurban. |
| hukuk | Hukuk, hak. |
| hum | Büyük testi, küp. |
| hurma | Hurma. |
| husytlyk | Cimrilik, pintilik. |
| huş | Akıl, şuur. |
| hut | 1. Asıl, tam. 2. Kendi, bizzat. |
| hut özi | Kendi, kendisi, bizzat kendi. |
| huzur | Karşı, ön, huzur, kat. |
| hüjüm | 1. Hamle, hücum, baskın, saldırı, taarruz. 2. Atılım, çaba. |
| hüjüm edilmek | Hücum edilmek, saldırılmak. |
| hüjüm etmek | Hücum etmek, saldırmak. |
| hünär | Sanat, meslek. |
| hünji | İnci. |
| hünkär | Hünkâr, padişah. |
| hütdük | 1. Kulübe. 2. Evceğiz, küçük ev. |
| hüwdi | Ninni. |
| hüwdülemek | Ninni söylemek, ninni söyleyerek uyutmak. |
| hüwi | Puhu kuşu. |
| hyjuw | Şevk, azim, gayret, coşku. |
| hyjuwly | Şevkli, azimli, gayretli. |
| hyrryldatmak | Hırıldatmak. |
| hyrydar | 1. İstekli, talip. 2. Muhtaç, ihtiyacı olan. 3. Meraklı, hevesli, heves eden. |
| hysar | Hisar, kale. |
| hysyrdamak | Uğraşmak, çabalamak. |
| hyýal | Hayal, hülya. |
| hyzmat | Hizmet. |
| hyzmat etmek | Hizmet etmek. |
| hyzmatkär | Hizmetçi. |
| ibaly | 1. Ölçülü. 2. Utangaç, çekingen, sıkılgan. |
| ibermek | Göndermek, yollamak, sevketmek. |
| iç | İç. |
| içeri | Yaşanan yer, yaşanan yerin içi, içeri. |
| içilmek | İçilmek. |
| içit | İçecek. |
| içmek | İçmek. |
| ideal | İdeal. |
| idemek | 1. Bakmak, gözetmek. 2. Araştırmak. |
| idili | Güzel, iyi, muntazam, mükemmel, eksizksiz, tam. |
| igde | İğde. |
| igenmek | 1. Sızlanmak, yakınmak. 2. Homurdanmak, mırıldanmak, sebepsiz yere çıkışmak. |
| igli | Hastalıklı, cılız, zayıf, güçsüz. |
| iki | İki. |
| ikilik | 1. İkili. 2. İkilik. |
| ikindin | İkindi sonu, akşam suları, grup vakti. |
| ikindinara | İkindi vakti, ikindi olduğu zaman. |
| ikinji | İkinci. |
| ikinjiden | İkinci olarak. |
| il | 1. Halk. 2. Millet. 3. Elâlem, el, başkası. 4. Ülke, yurt, vatan. |
| il bolmak | Uyuşmak, bütünleşmek. |
| ilat | Ahali, halk, insanlar. |
| ilçi | Büyük elçi, elçi. |
| ildeş | Vatandaş, yurttaş, aynı ülkeden olan. |
| ileri | 1. İleri, ön. 2. Güney. |
| ilki | 1. Önce, ilk. 2. İlk defa. 3. Öncelikle, her şeyden önce. |
| ilkinji | Birinci, ilk. |
| ilmek | İlişmek, yapışmak, tutunmak. |
| imak | İmek. |
| iman | İman. |
| imperiýa | İmparatorluk. |
| iň | En (kendisinden sonra gelen kelimenin anlamını güçlendirir). |
| inçe | İnce. |
| indi | 1. Şimdi, şu anda, bu gün, hâlâ. 2. Bundan böyle, artık. |
| indiki | Gelecek, gelecekteki, ilerideki, önümüzdeki. |
| indiwidual | Bireysel, kişisel. |
| ine | İşte. |
| iner | Epeyce büyümüş erkek deve yavrusu. |
| ini | Bir kimsenin kendinden küçük olana hitap ederken kullandığı kelime; kardeş. |
| injik | Baldır, bacak. |
| injir | İncir, incir ağacı. |
| iňkis | Kuşku, şüphe, endişe. |
| iňlemek | İnlemek. |
| İňlis | İngiliz. |
| inmek | İnmek. |
| intizar | Gözü yolda olan, bekleyen. |
| inžener | Mühendis. |
| ir | Erken. |
| ir bilen | Sabahleyin, sabah erkenden. |
| ir-iýmiş | Türlü meyveler, meyveler. |
| irden | 1. Erken, erkenden. 2. Sabahleyin. |
| irginsiz | Durup dinlenmeden, aralıksız, sürekli. |
| irki | 1. Sabahki. 2. İlk. |
| irkilişmek | Birlikte uyuklamak. |
| irkilmek | Uyuklamak, uyumak. |
| irmek | Yorulmak, bıkmak, usanmak, bezmek. |
| isleg | İstek, dilek, arzu, heves. |
| islemek | İstemek, dilemek, arzu etmek. |
| iş | İş, çalışma. |
| işan | Molladan sonra gelen din adamı. |
| işçi | İşçi. |
| işdä | İştah. |
| işik | 1. Kapı. 2. Eşik. |
| işlemek | Çalışmak. |
| işleýiş | Çalışma. |
| it | Köpek, it. |
| iýilmek | Yenilmek. |
| iýiş | Yiyiş, yeme. |
| iým | Yem. |
| iýmek | Yemek, yeme işini yerine ge-tirmek. |
| iýmit | Yiyecek, besin, gıda. |
| iýul | Temmuz. |
| iýun | Haziran. |
| jady | 1. Büyü, tılsım, efsun. 2. Cadı. |
| jadylamak | Büyülemek. |
| jahan | Cihan, dünya, âlem. |
| jähek | 1. Elbise vb. şeylerin kenarına işlenen nakış, süs. 2. Kenar, kıyı, uç. |
| jäht | 1. Cihet, taraf, yön. 2. Sebep, cihet. |
| jahyl | Delikanlı. |
| jam | Çanak, tabak, tas. |
| jan | 1. Can. 2. Sevgili, aziz. |
| jaň | 1. Çan, zil. 2. Korna, klâkson. |
| jan bermek | Can vermek, ölmek. |
| jan etmek | 1. Özenmek. 2. Çalışmak, çabalamak. |
| jaň etmek | Telefon etmek. |
| janawar | 1. Hayvan. 2. Hasta, cılız ve ölü hayvanlar için kullanılan, acıma ifadesi taşıyan bir hitap. |
| janlanmak | Canlanmak, dirilmek, hareketlenmek. |
| janly | 1. Canlı. 2. Koyun ve keçi gibi küçük baş hayvan; davar. |
| jar etmek | Bildirmek, haber vermek, ilân etmek. |
| jar¹ | Haber, ilân. |
| jar² | Sel suyunun aktığı yer, su yatağı. |
| jaý | 1. Bina, ev, yapı, mesken. 2. Yer. |
| jaýlamak | 1. Yerli yerinde koymak, düzgün bir şekilde koymak. 2. Defnetmek, ölüyü gömmek. |
| jaýtaryşmak | 1. Hep birlikte dimdik durmak, çıkmak, fırlamak, kabarmak. 2. Hep birlikte dağılmak. |
| jebir | Azap, eziyet, sıkıntı. |
| jedel | 1. Münakaşa, tartışma. 2. Bahis. |
| jedel etmek | Bahse girmek. |
| jemal | Güzel yüz, yüz. |
| jemende | Kımıldayan küçük hayvancıklar, yaratıklar. |
| jemgyýet | Cemiyet, toplum, topluluk. |
| jemlemek | Toplamak, bir araya getirmek. |
| jemlenmek | Toplanmak, bir araya gelmek. |
| jeň | Cenk, savaş. |
| jeňňel | Orman. |
| jeňňellik | Ormanlık. |
| jennet | Cennet. |
| jepa | Azap, cefa. |
| jerçi | Esnaf. |
| jeren | Ceylan. |
| jiger | Can, iç, gönül, bağır, ciğer. |
| jigerbent | 1. Öz. 2. Sevgili, en çok sevilen. |
| jigi | Küçük kardeş. |
| jogap | Cevap, karşılık. |
| jokrama | Yakıcı, kavurucu (sıcak). |
| jomart | Cömert, eli açık. |
| jora | Arkadaş (kızlar/kadınlar birbirleri için kullanırlar). |
| joş | Coşma, taşma, coşku, cûş. |
| joş urmak | Coşmak, kabarmak, köpürmek, kaynamak. |
| joşgun | Coşkunluk, coşku. |
| joşmak | 1. Coşmak, taşmak. 2. İlerlemek, gelişmek. |
| jotda | Biçimsiz, düzensiz, dağınık. |
| jöwen | Mısır (yiyecek). |
| jöwza | Sıcak, hararet. |
| juwan | Genç, delikanlı. |
| juwana | İki yaşına gelmiş tosun. |
| jübüt | Çift. |
| jülge | Vadi. |
| jümle-jahan | 1. Bütün dünya. 2. Kâinat, evren, dünya, âlem. |
| jyda düşmek | Ayrı düşmek. |
| jylaw | Dizgin, yular. |
| jyn | Cin. |
| kä | Kâh, bazen. |
| kabinet | 1. Çalışma odası. 2. Makam odası. 3. Kabine. |
| käbir | Bazı. |
| kabul | Kabul. |
| kabul etmek | Kabul etmek. |
| kabul eýlemek | Kabul etmek. |
| kada | Kaide, kural, prensip, ilke. |
| kädi | Kabak. |
| kadyr | Güçlü, kudretli, kadir. |
| kagyz | Kâğıt. |
| kaka | Baba, peder. |
| kaklyşmak | 1. Değmek, dokunmak, temas etmek. 2. Sıyırmak. |
| kakmak | 1. Kakmak, çarpmak, vurmak. 2. Çalmak, tıklatmak (kapı). |
| kalp | Kalp, gönül, yürek. |
| kämahal | 1. Bazen, bazı vakit. 2. Bir zaman, bir vakit. |
| kämil | Kâmil, olgun. |
| kämillik | Yetişkinlik, olgunluk, mükemmellik. |
| kän | Çok, fazla. |
| kanal | Kanal. |
| kanun | Kanun, yasa. |
| kapitan | 1. Yüzbaşı. 2. Komutan. 3. Kaptan. |
| kär | 1. Meslek. 2. İş, vazife, görev. 3. Sanat. |
| kär etmek | Etkilemek, tesir etmek. |
| karam | 1. Hileli. 2. Hile, aldatma. |
| karam etmek | Hile yapmak. |
| karar¹ | Karar. |
| karar² | Sabır, takat. |
| karara gelmek | Belli bir sonuca ulaşmak, karar vermek. |
| karta | 1. Harita. 2. Ekili alan. |
| kary | Kur’ân’ı ezbere okumasını bilen; hafız (çoğunlukla kör hafız hakkında). |
| karz | Borç, görev. |
| kasam | Yemin, ant. |
| kasam etmek | Yemin etmek. |
| käse | Kâse, bardak. |
| käsi | Bazısı. |
| kast | Kasıt, kötü niyet, hıyanet, birinin aleyhinde olma. |
| kast edilmek | Kastedilmek, el uzatılmak, tecavüz edilmek. |
| kast etmek | Kastetmek, el uzatmak, tecavüz etmek. |
| käşgä | Keşke. |
| käte | Bazen, zaman zaman, arada sırada. |
| käýinmek | Sızlanmak, yakınmak, yanmak. |
| kaýyl | Razı. |
| kaýyl bolmak | Razı olmak. |
| kaza | 1. Takdir, alın yazısı. 2. Yerine getirme. 3. Birden, aniden, ansızın. |
| kaza etmek | Ölmek. |
| kebap | Kebap. |
| kebelek | Kelebek. |
| kebze | Sırt, arka. |
| keç | İnatçı, dik kafalı, söz dinlemez, ters. |
| keçe | Keçe. |
| kel | Uyuz, kel. |
| kelle | Baş, kelle, kafa. |
| kem | 1. Az, eksik, noksan. 2. Fena, kötü. |
| kem-kemden | 1. Yavaş yavaş, azar azar. 2. Gitgide, gittikçe. |
| kemal | Kemal, yetişme, olgunlaşma. |
| kemally | 1. İyi, hoş. 2. Yeterli, dolgun. |
| kemer | 1. Kemer. 2. Çevre. |
| kemmek | Küçültmek, azaltmak, kısmak. |
| kempir | Yaşlı kadın. |
| kemsinmek | 1. Gücenmek, darılmak, kırılmak. 2. Alçalmak, bayağılaşmak. |
| kenar | 1. Kıyı, kenar. 2. Sahil, kıyı, yalı. |
| kepbe | Muntazam yapılmamış ev, evceğiz, çardak. |
| kepderi | Güvercin. |
| kepen | Kefen. |
| ker | Sağır. |
| keramat | Mucize. |
| keramatly | 1. Mukaddes, kutsal. 2. Kutlu. 3. Mucizeli. |
| kerim | Cömert, eli açık, ikramı seven. |
| kerpiç | Tuğla. |
| kersen | 1. Ağaçtan oyularak yapılmış büyük çanak/tabak. 2. Çukur. |
| kerwen | 1. Kervan. 2. Katar. |
| kese | 1. Yatay, yan. 2. Dış, dışarı. 3. Boydan boya, büsbütün. |
| kesek | Katılaşmış toprak parçası, kesek, tezek. |
| kesel | Hastalık, illet, maraz. |
| kesel bolmak | Hasta olmak, hastalanmak. |
| keselbent | Hastalıklı. |
| kesellemek | Hastalanmak. |
| kesgitlenmek | Belirlenmek. |
| kesgitli | Belirli, kesin, açık. |
| kesilmek | Kesilmek. |
| kesir | Israrlı. |
| kesmek | Kesmek. |
| keş | Ark. |
| keşde | İşleme, nakış, dantel, örgü. |
| keşp | 1. Yüz. 2. Görünüş. |
| ketguda | 1. Ev sahibi. 2. Erkek. 3. Tecrübe sahibi yaşlı. |
| keýerjeklemek | Etrafına bakınmak, çevresine bakınmak. |
| keýik | Ceylan. |
| keýp | Keyif, neşe, sefa, zevk. |
| keýp etmek | Eğlenmek, neşelenmek. |
| keýwany | Hanım, kadın. |
| kibi | Gibi. |
| kibit | Omuz. |
| kiçi | Küçük, ufak. |
| kim | Kim. |
| kimi | Bazısı, kimisi. |
| kimin | Gibi. |
| kimse | Birisi, biri, bir kimse, kişi. |
| kir | Kir. |
| kişi | Kişi, kimse. |
| kitap | Kitap. |
| kitüw | Öfke, gazap, kin, öç. |
| klas | Sınıf. |
| klub | Kulüp. |
| kolhoz | Kolhoz, kollektif çiftlik. |
| komandir | Komutan. |
| komissar | Komiser. |
| kowalamak | Kovalamak. |
| kowmak | Kovmak, kovalamak. |
| kowum | Akraba, yakın. |
| köçe | 1. Cadde. 2. Sokak. |
| kök | 1. Kök. 2. Dip. |
| kök urmak | Kök salmak/atmak. |
| köl | Göl. |
| kölege | Gölge. |
| kömek | Yardım, imdat, medet. |
| kömek etmek | Yardım etmek. |
| kömür | Kömür. |
| köne | 1. Eski. 2. İhtiyar, yaşlı. 3. Vakti geçmiş, eskimiş. |
| könelmek | Eskimek, yıpranmak. |
| köňül | Gönül. |
| köp | Çok. |
| köpek | Erkek köpek. |
| köpelmek | Artmak, çoğalmak. |
| köpeltmek | Çoğaltmak, arttırmak. |
| köplük | Çokluk. |
| köpri | Köprü. |
| köpük | Köpük. |
| köpüklemek | Köpüklemek. |
| köpýyllyk | Çok yıllık. |
| kör | 1. Kör, gözleri görmeyen. 2. Kör, iyiyi kötüden ayıramayan, cahil. |
| körek | Henüz açılmamış pamuk kozası. |
| köremek | Alevlenmek, tutuşmak, tutuşup yanmak. |
| körpe | En küçük, küçük, henüz büyümemiş, toy. |
| körük | Körük. |
| kösenmek | Uzanmak, yatmak. |
| köşek | Devenin bir yaşına girmemiş yavrusu; köşek (edebî eserlerde çoğunlukla sevilen, hoşlanılan çocuklar ve gençler için kullanılmaktadır). |
| köşeşdirmek | Teskin etmek, yatıştırmak, sakinleştirmek. |
| köşk | Köşk. |
| kötek | Dayak. |
| köwlemek | Yolmak, kökünü koparıp çıkarmak. |
| köwüş | Kundura, iskarpin, ayakkabı. |
| köýmek | 1. Yanmak. 2. (Canı) yanmak. 3. Boşa çıkmak, geçersiz olmak. |
| köýnek | Gömlek. |
| köz | Köz, kor. |
| kreslo | Koltuk. |
| krowat | Karyola, yatak. |
| kükemek | Güzel koku yaymak. |
| kükrek | Göğüs, bağır, gerdan, sine. |
| kükürt | Kibrit. |
| kül | Kül. |
| kül etmek | Kül etmek, toz etmek. |
| küle dönmek | Küle dönmek, un hâline gelmek. |
| kümüş | Gümüş. |
| kümüşleç | Gümüş renginde, berrak. |
| künji | Susam. |
| küpür | Küfür. |
| küre | Tuğla pişirilen özel fırın, tuğla fırını. |
| küren tutmak | Oymak oymak genişlemek, aşiret aşiret çoğalmak. |
| kürs | Büyük arşın altında bulunan gök yüzü tabakası. |
| kürte | Kadınların başlarına atındıkları kıyafet, şal. |
| kütek | 1. Küt (bıçak vb.). 2. Aklı kıt, geri zekâlı. |
| kütelmek | Körelmek, körleşmek. |
| küý | 1. Düşünce, niyet. 2. Hayal. 3. Akıl, fikir. |
| küýki | Kambur. |
| küýsemek | 1. Arzu etmek, arzulamak, istemek. 2. Özlemek, hasretini çekmek. |
| küýze | Güğüm, testi. |
| kylmak | Yapmak, etmek. |
| kylynmak | Yapılmak, edilmek. |
| kyn | Zor, güç, çetin. |
| kyrk | Kırk. |
| kyrkynjy | Kırkıncı. |
| kysmat | 1. Kader, talih, baht. 2. Kısmet. |
| lagl | Yakut. |
| lak atmak | 1. Sohbet etmek, konuşmak. 2. Söz etmek, bahsetmek, değinmek. 3. Birine bir şey söylemek. 4. Mırıldanmak. |
| lak luk atmak | Hapur hupur/şapır şupur yemek. |
| lakam | Lâkap. |
| lal | Dilsiz. |
| läle | Kırmızı çiçek, lâle. |
| länet | Lânet. |
| lapykeç | Hayal kırıklığına uğramış, ümidi boşa çıkmış. |
| läş | Cansız vücut, ölmüş beden, ceset. |
| lebiz | 1. Vaat, söz verme. 2. Yemin, ant. |
| legenda | Efsane, menkıbe. |
| leýlisaç | Salkım söğüt. |
| liriki | Lirik. |
| loh loh | Kahkaha. |
| loh loh etmek | Kahkahayla gülmek. |
| lomaý | 1. Toptan, bütünüyle, hep. 2. Çok miktarda, bütün. |
| lowurdamak | Işıldamak. |
| maglumat | 1. Bilgi, malûmat, haber. 2. Doküman, materyal. |
| magtanmak | Övünmek. |
| mahal | 1. Zaman, an. 2. Devir, çağ. |
| mähir | 1. Muhabbet, sevgi. 2. Şefkat, merhamet. 3. Nezaket, incelik. |
| mahmal | Kadife. |
| mähriban | 1. Sevgili, çok sevilen. 2. Öz, can. |
| mahsus | Özgü, ait. |
| mäkäm | Sağlam, sıkı, kuvvetli, muhkem. |
| maksat | Niyet, maksat, murat, amaç, hedef. |
| maksatly | 1. Maksatlı, amaçlı. 2. Kasıtlı. |
| mal | 1. Mal, büyük ve küçükbaş hayvan. 2. Mal, mülk. |
| mal-gara | Büyük ve küçükbaş hayvanların hepsi. |
| maldarçylyk | Hayvan bakıcılığı, hayvan yetiştiriciliği. |
| mälemek | Melemek. |
| mälim | Malûm, belli, bilinen. |
| mälim etmek | 1. Bildirmek. 2. Belli etmek, açığa vurmak. 3. Açıklamak. |
| mally | 1. Büyük ve küçükbaş hayvanı olan. 2. Zengin, varlıklı. |
| mama | 1. Anne anne; nine. 2. Yaşlı kadınlarla konuşurken kullanılan kelime; nine. |
| mamla | 1. Gerçek, hakikat, doğru. 2. Haklı. |
| maňlaý | Alın. |
| many | Mana, anlam. |
| many çykarmak | Mana çıkarmak, sonuç çıkarmak, belli bir fikre ulaşmak. |
| maňyz | 1. İç, öz. 2. Ceviz, badem gibi meyvelerin çekirdeğinin içi. |
| maral | Dişi geyik, meral. |
| märeke | Topluluk, cemaat, kalabalık. |
| maslahat | Öğüt, nasihat, tavsiye. |
| mäşe | Horoz (ateşli silâhlar için). |
| maşgala | 1. Aile. 2. Çocuk, yavru. |
| maşyn | Araba. |
| mata | Kumaş. |
| mätäç | Muhtaç. |
| mätäç bolmak | İhtiyaç duymak, muhtaç olmak |
| mätäçlik | Fakirlik, yoksulluk. |
| matlap | 1. Maksat, gaye, amaç, hedef. 2. Emel, meram. |
| mawy | Mavi, gök. |
| maý¹ | Mayıs. |
| maý² | Fırsat. |
| maýa III | Maya (yoğurt için). |
| maýa¹ | Dişi deve, maya. |
| maýa² | Sermaye, ana para. |
| maýka | Fanilâ. |
| maýsa | Yeni yeşermeye başlayan arpa/buğday; hasıl. |
| maza | Bir şeyden alınan lezzet, zevk, haz, tat. |
| mazaly | Lezzetli, zevkli, tatlı. |
| mazar | Kabir, mezar, türbe, sanduka. |
| mazmun | 1. Muhteva. 2. İçindekiler. |
| medeni | Kültürel, kültürle ilgili. |
| medet | Destek, yardım. |
| medet bermek | Güç vermek, destek vermek. |
| meger | Belki, muhtemelen, her hâlde. |
| megerem | bk. meğer. |
| mejlis | Meclis. |
| mekan | Mekân, yer, yurt. |
| mekdep | Mektep, okul. |
| mekgejöwen | Mısır (yiyecek). |
| mekir | Kurnaz, sinsi, hilekâr. |
| mele | Sarıya çalan açık kahverengi; bej, kumral. |
| melek | Melek. |
| melhem | Merhem. |
| men | Ben. |
| men diýen | 1. Kendine güvenen, güçlü olduğuna inanan. 2. Seçkin, kalbur üstü, üstün. |
| men menlik | Kibirlilik, kendini büyük görme. |
| menimsiremeklik | Kibirlilik, büyüklük taslama. |
| meňiz | Beniz, yüz, çehre. |
| menşewik | Rus sosyal demokrat hareketi içinde bolşevikliğe karşıt olarak gelişen akım yanlısı; menşevik. |
| meňzemek | Benzemek. |
| meňzeş | 1. Benzer. 2. Gibi. |
| meňzeşlik | Benzerlik. |
| meňzetmek | Benzetmek. |
| menzil | Menzil. |
| merdan | Yiğit, mert, bahadır. |
| merdana | bk. merdan. |
| merdem | Yiğit, cesur, yürekli. |
| mergen | Nişancı, atıcı. |
| mergi | Kolera. |
| merhum | Merhum, rahmetli. |
| merjen | Mercan. |
| mermer | Mermer. |
| mert | Cesur, yürekli, cesaretli, yiğit, mert. |
| mertebe | 1. Erdem, fazilet. 2. Haysiyet, onur, şeref. 3. Mertebe, derece. 4. Meziyet, üstünlük. |
| mertlik | Yiğitlik, mertlik. |
| mes | 1. Verimli (toprak). 2. Mutlu, neşeli, keyifli. |
| mese-mälim | Apaçık, besbelli. |
| mesele | Mesele, problem, sorun. |
| mesgen | Mesken, ev. |
| meslik | 1. Güçlülük, kuvvetlilik. 2. Zenginlik. 3. Mutluluk, neşelilik. |
| meşgul | Meşgul. |
| meşgullanmak | Meşgul olmak, ilgilenmek, uğraşmak. |
| meşhur | Ünlü, tanınmış. |
| meşhurlyk | Ünlü olma, tanınmışlık. |
| meýdan | Meydan, alan, saha. |
| meýil | Bir şeye olan heves, istek, meyil. |
| meýil etmek | Meyletmek, yönelmek. |
| meýlis | Gönlü hoş etmek için yapılan toplantı, dostlar toplantısı, meclis. |
| mifologiýa | Mitoloji. |
| millet | Millet, kavim, ulus. |
| milli | Millî. |
| minit | Binek. |
| minnetdar | Minnettar. |
| minnetdar bolmak | Minnettar olmak, minnettarlık duymak. |
| minut | Dakika. |
| mirap | Bir şehrin su işlerine bakan kimse, sucu. |
| miras | Miras, tereke. |
| misli | Güya, sanki. |
| missioner | Misyoner. |
| miting | Miting. |
| miwe | Meyve. |
| mizemek | Sarsılmak, gevşemek. |
| molla | Molla, din adamı. |
| monjuk | 1. Boncuk. 2. Damla (su, yağmur). |
| motor | 1. Motor. 2. Traktör. |
| möhlet | Mühlet, süre, müddet. |
| möhüm | Mühim, önemli. |
| möjek | Kurt (yırtıcı hayvan). |
| mugallym | Muallim, öğretmen. |
| muhabbet | Muhabbet, sevgi. |
| muhannes | Korkak, ödlek. |
| mukam | Beste, ezgi, makam. |
| mukdar | 1. Miktar. 2. Kemiyet, nicelik. |
| murt | Bıyık. |
| musulman | Müslüman. |
| muşdak | Candan seven, hayran, âşık, müştak, düşkün. |
| muzeý | Müze. |
| müdimilik | Ebedîlik, sonsuzluk. |
| mülk | Mal, mülk. |
| mümkin | Mümkün. |
| müň | Bin. |
| münder | Üst üste yığılmış olan, yığın, öbek. |
| müňkür | Şüpheci. |
| müňläp | Binlerce. |
| münmek | 1. Binmek. 2. Üzerine çıkmak. |
| müňzemek | Yüklenmek, dayanmak, atılmak, ileri eğilmek. |
| müşk | Misk. |
| mydam | Her zaman, daima, devamlı, sürekli, hep. |
| mydama | bk. mıdam. |
| mydar | 1. Hayat, gün geçirme, yaşayış. 2. Sabır, tahammül, takat. |
| mydar etmek | Sabretmek, dayanmak. |
| myhman | 1. Misafir, konuk. 2. Davetli. |
| myhman bolmak | Misafir olmak, konuk olmak. |
| myhmansöýerlik | Misafirperverlik. |
| myhmansöýüji | Misafirperver. |
| myhmansöýüjilik | bk. mıhmansöyerlik. |
| mylakatly | 1. Sıcak, samimî, içten. 2. Tatlı, müşfik, şefkatli. |
| mylaýym | 1. Sıcak, samimî, içten. 2. Serin (hava). 3. Güzel (ses). 4. Tatlı, hoş, sevimli. 5. Yumuşak. |
| mynasyp | Münasip, uygun, lâyık. |
| myrat | Arzu, istek, niyet, maksat, murat. |
| mysal | Misal, örnek. |
| myssyk | 1. Taze. 2. Diri. |
| myş | Söylenti, şayia, rivayet. |
| naçalnik | 1. Komutan. 2. Amir. |
| naçar | Naçar, aciz, çaresiz, zavallı. |
| näçe | 1. Nice. 2. Nasıl, ne biçim. 3. Ne kadar (çok). 4. Ne. 5. Kaç. |
| nadan | Cahil, bilgisiz. |
| nadanlyk | Cahillik, bilgisizlik. |
| nädogry | 1. Doğru değil, yanlış. 2. Gerçek değil, yalan. |
| nägehandan | Ansızın, aniden, birden. |
| nägile | Memnun kalmayan/olmayan, hoşnutsuz, şikâyetçi. |
| nagma | 1. Nağme, ezgi, melodi. 2. Şiir. |
| nagyş | Nakış, motif, desen. |
| nähak | 1. Haksız. 2. Doğru olmayan, yanlış. 3. Sebepsiz, gereksiz, boş yere, yersiz. |
| nahar | Yemek, aş. |
| naharlamak | Yemek yedirmek, karnını doyurmak. |
| naharlanmak | Yemek yemek. |
| nähili | Nasıl, ne kadar, ne gibi. |
| nähoş | Rahatsız, hasta. |
| nakyl | Ata sözü, darbımesel. |
| nalamak | 1. İnlemek, inildemek. 2. Sızlanmak, yakınmak, yanıp yakılmak, şikâyet etmek. |
| näler | Neler. |
| namart | Namert. |
| namaz | Namaz. |
| namaz okamak | Namaz kılmak. |
| näme | 1. Ne. 2. Nasıl. |
| namys | Irz, namus, iffet. |
| namys etmek | Utanmak, sıkılmak, çekinmek. |
| nan | Ekmek. |
| nar | Nar. |
| närazy | Rızasız, razı olmayan, memnun olmayan. |
| nätanyş | Meçhul, tanımadık |
| nätmek | Ne yapmak/etmek. |
| näz | 1. İşve, cilve. 2. Naz, kapris. |
| näz eýlemek | Naz etmek, nazlanmak. |
| nazar | Bakış, bakma, nazar. |
| nazar aýlamak | Göz gezdirmek. |
| nazar salmak | Bakmak. |
| näzik | Nazik, ince, kolay kırılan. |
| ne | Ne. |
| nebis | Nefis, nefs, kendi. |
| nebit | Petrol. |
| negada | Bazen, arada sırada. |
| nem | 1. Nem, ıslaklık. 2. Göz yaşı. 3. Yağmur. |
| neneň | Nasıl. |
| nepis | Nefis, güzel, zarif. |
| ner | bk. iner. |
| nesihat | Nasihat, öğüt. |
| nesil | Nesil, soy, soy sop. |
| nesip | Nasip, kısmet. |
| netije | Netice, sonuç. |
| neýlemek | Ne yapmak, ne etmek. |
| niçik | Nasıl. |
| nije | Nice, çok. |
| nika | Nikah. |
| nikalamak | Nikahlamak. |
| nikap | Perde, örtü. |
| nil | Namlu. |
| nire | Nere. |
| niýet | Niyet. |
| nobat | Sıra, nöbet. |
| nogsan | Eksik, noksan, kusur. |
| nogsansyz | Eksiksiz, noksansız, kusursuz. |
| nogul | Doğu ülkelerine özgü, yumuşakça bir tatlı türü. |
| nohut | Nohut. |
| nokat | Nokta. |
| nöker | Hizmetçi. |
| nur | Işık, nur. |
| nurana | Işık saçan, parıldayan, nurlu. |
| nurbat | 1. Cıvata, vida. 2. Düğme (radyo için). |
| nygmat | 1. Yiyecek. 2. Tat, lezzet. |
| nyşana | 1. Nişan, hedef. 2. Hedef tahtası. 3. Hedef, amaç. |
| o ýer | Ora. |
| oba | Köy, oba. |
| obaçylyk | 1. Köy toprağı, köye ait toprak. 2. Köylerin çok olduğu yer, birkaç köy bulunan yer. 3. Köy hayatıyla ilgili âdet, gelenek. |
| obadaş | Köydeş, aynı köyden olan, köylü. |
| oda urmak | Heba etmek, çarçur etmek, yele vermek. |
| odun | Odun. |
| ofiser | Subay. |
| oglan | 1. Oğlan. 2. Çocuk. |
| oglanlyk | Çocukluk. |
| ogryn | Gizli, gizlice. |
| ogşamak | Okşamak, öpmek. |
| ogul | Oğul, erkek çocuk. |
| ogul-gyz | Çocuk, zürriyet, nesil. |
| ogurlyk | 1. Hırsızlık. 2. Çalınmış mal. |
| ojak | Ocak. |
| ojar | Kumluk yerlerde yetişen ve odun olarak kullanılan küçük yapraklı bir ağaç. |
| ok | Mermi, kurşun. |
| okalmak | Okunmak. |
| okamak | Okumak. |
| okaş | Okuyuş. |
| okgunly | Çok çabuk hareket eden, ateşli, coşkulu, şevkli. |
| oklamak | Atmak, fırlatmak. |
| okop | Siper. |
| oktýabr | Ekim (ay). |
| okuw | 1. Okuma, tahsil, öğrenim. 2. Ders. |
| okuwçy | Öğrenci, talebe. |
| okyjy | Okuyucu, okur. |
| okymak | Okumak. |
| ol | O. |
| olar | Onlar. |
| olja | 1. Kâr, kazanç. 2. Ganimet (savaşta). |
| olmak | Olmak ( 20. yüzyıl öncesine ait Türkmence metinlerde “bol-” yanında “ol-” fiili de kullanılmıştır). |
| omaça | Uyluk kemiği, but/kol kemiği. |
| omurmak | Kırmak, koparmak, kırıp ayırmak, ikiye ayırmak/bölmek. |
| omzamak | Atılmak, yüklenmek. |
| on | On. |
| oň | Hayırlı, faydalı. |
| oňat | İyi, güzel, münasip, uygun. |
| onda | 1. Onda. 2. Orada. 3. O zaman. |
| ondan | 1. Ondan. 2. Oradan. |
| onlarça | Onlarca. |
| oňly | 1. İyice, güzelce, yeterince, tam. 2. Dürüst, namuslu. |
| oňmak | 1. Yapmak, etmek. 2. Geçinmek. |
| onsoň | Sonra, sonradan, daha sonra, ondan sonra. |
| oňsuz | Hayırsız, faydasız. |
| onýança | O anda. |
| oňyn | Güzel, iyi, doğru. |
| orak | 1. Orak. 2. Hasat (mevsimi). |
| oral aýal | Yaşlı kadın. |
| oraýany | Pempe. |
| orden | Nişan. |
| ormak | Biçmek. |
| ornamak | 1. Yerleşmek, kök salmak. 2. Etki etmek. |
| orta | Orta. |
| orta atmak | Ortaya koymak, belirtmek. |
| ortaça | Orta derecede, orta. |
| orun | Yer. |
| ot | Ateş, od. |
| ot | 1. Ot. 2. Yem, hayvan yemi. |
| otag | Oda. |
| otlamak | Yakmak, tutuşturmak. |
| otly | 1. Ateşli. 2. Tren. |
| otparazlyk | Ateşperestlik. |
| otrýad | 1. Ekip, takım. 2. Bölük, tim. |
| oturgyç | Sandalye, iskemle, tabure. |
| oturmak | 1. Oturmak. 2. Durmak (yardımcı fiil). |
| oturylmak | Oturulmak. |
| oturymly | Yerleşik, göçebe değil. |
| otuz | Otuz. |
| otyr | Oturur, oturuyor. |
| owadan | 1. Güzel, alımlı, şirin. 2. Zarif, şık. |
| owaz | 1. Ses, seda. 2. Melodi, nağme. 3. Güzel/hoş ses. |
| owlak | Oğlak. |
| owsunmak | 1. Coşmak, kükremek, köpürmek. 2. Dalgalanmak. |
| oý¹ | Fikir, düşünce. |
| oý² | Çukur, çukurluk. |
| oýa batmak | Düşünceye dalmak. |
| oýanmak | 1. Uyanmak. 2. Ortaya çıkmak, türemek. |
| oýarmak | 1. Uyandırmak. 2. Canlandırmak, güçlendirmek. |
| oýatmak | Uyandırmak. |
| oýlamak | Düşünmek. |
| oýlanmak | Düşünmek. |
| oýnamak | 1. Oynamak. 2. Şaka yapmak, dalga geçmek, eğlenmek. |
| oýnaşmak | Oynaşmak. |
| oýun | 1. Oyun. 2. Şaka. |
| oýunçy | 1. Oyuncu. 2. Şakacı. |
| ozal | 1. Daha önce/evvel, önce. 2. Önceleri. |
| ozdurmak | 1. Öne geçirmek. 2. Öne geçmek. |
| ozmak | Geçmek, geride bırakmak, yarışı kazanmak. |
| ozokerit | Ozokerit, yer mumu. |
| öç | Öç, intikam. |
| öçmek | Sönmek. |
| öçürmek | Söndürmek. |
| ökde | 1. Usta, mahir, becerikli, eli yatkın. 2. Üstün. |
| ökje | Ökçe. |
| öküz | Öküz, boğa. |
| öl | Islak, nemli. |
| ölçeg | 1. Ölçek. 2. Ölçü. |
| ölçemek | 1. Ölçmek. 2. Kıyaslamak. |
| öldürmek | Öldürmek. |
| öli | Ölü. |
| ölinçä | Ölünceye kadar, ömür boyu, daima, sürekli, hep. |
| ölmek | Ölmek. |
| ölüm | Ölüm. |
| ömür | 1. Ömür, hayat. 2. Ömür boyu, daima, devamlı, sürekli. 3. Hiç, hiçbir zaman, aslâ. |
| ömürbaky | Ömür boyu, daima, devamlı, sürekli, ebediyen. |
| ömürboýy | Ömür boyu, daima, devamlı, sürekli. |
| ömürlik | Müebbet, ebediyen, daima, her zaman, ömürlük. |
| öň | 1. Ön, ön taraf, ileri. 2. İlk. 3. Önce, önceleri, başta. |
| öndüriji | Üretici, yetiştirici. |
| öndürmek | Üretmek, yetiştirmek. |
| öňki | Sabık, önceki, daha önceki. |
| önmek | 1. Doğmak, meydana gelmek, türemek. 2. Ürün vermek, bitmek, yetişmek. |
| önüm | Ürün, mahsul. |
| öňürti | 1. Daha önce, daha evvel. 2. Önce, evvel. |
| öpmek | Öpmek. |
| örän | 1. Çok, fazla. 2. İyice, oldukça. |
| öri | Mera, otlak. |
| örk | İp, bağ, örk. |
| örküç | 1. Hörgüç. 2. Kambur. |
| ösdürilmek | 1. Büyütülmek, yetiştirilmek. 2. Geliştirilmek. |
| ösdürmek | 1. Büyütmek, yetiştirmek. 2. Geliştirmek. |
| ösmek¹ | 1. Büyümek, gelişmek. 2. Genişlemek, kabarmak. |
| ösmek² | Esmek, hafifçe esmek. |
| ösümlik | Bitki. |
| ösüş | Gelişme, büyüme. |
| ötägitmek | Varıp gitmek, geçip gitmek, uzaklaşmak. |
| öten | Geçen, geçmiş. |
| ötmek | 1. Geçmek. 2. (Dünyadan) geçmek, ölmek. |
| ötülmek | Geçilmek. |
| öwgi | Övgü, medih, sitayiş. |
| öwmek | Övmek, methetmek. |
Filed under: Bütin Temalar, Medeniýet |
Türkmen Medikal تورکمن مدیکال Туркмен Mедикал 
[…] : 1 – […]
they has some fruit
Vay Massllah ama hatalar bar tercumede yardım edebilirim hatalarını duzeltmeye